Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ЗАПУСЦГЦЦА (запусьціцца), зак. Далёка зайсці (пры пасьбе кароў). Пат Курыны запусьціліся, то хутко ні прыжануць кароў- Гр. ЗАЛЯКА'ЦЦА, зак. Загараць. Недзя запякаяща на сонцы. Даўг. ЗА'РА, прысл. Хутка; зараз. Пачакай трохі, я зара прыду. Ст. C. ЗАРА'НЕ (заранё), прысл. Загадзя, зараней. Каб заранё сказаў, мог бы прынясьці, а так ні ўсьпеў. Зл. ЗАРВА'ЦЬ, зак., безас. Зацяць. Як угледзяў міне, то яг зарвало, а то ўсё хваліўсё i хваліўсё. Гр. ЗАСВЯ'ДЧЫЦЬ (засьвяччыць), зак. Пасведчыць, засведчыць. Як засвяччу, то i цябе, злыдуха, пасадзяцъ. Ст. C. ЗАСІНГЦЬ, зак. Забяліць у недастатковай ступені. Адно засініла— i еш, кожа, зацерку. Хай сама есьцьі Гр. ЗА'СМАРГА, ж. 1. Своеасаблівы вузел, зашмарга. Засмаргу лёхко разьвязаць. Kp. 2. перан. Пятля. Каб яго засмарга ўзяла, як ён усё забраў. Ст. C. ЗАСМАРГНУ'ЦЬ, зак. 1. Завязаць зашмаргай. Kp. 2. Заціснуць пятлю. Засмаргнуць мацней трэба, а то пятля amходзіць. Гр. ЗАСТЭ'МПЕЦ(застэмпяц)л«. 1. застар. Намеснік. Некалі ён быў застэмпцам судзиі. Дзяр. 2. жартаўл. Намеснік. Хай мой застэмпяц кажа, я паслухаю. Гp. ЗАТНУ'ЦЦА, зак. Занатурыцца (пра каня). Гр. ЗАТРУСГЦЬ, зак. Запарушыць. От трохі сьмецё затрусіў сьнех. Bap. ЗАТУ'РЫЦЬ, зак., жартаўл. Занесці. Ледзьвя затурылі, гэдулькі каўбас у рашку наклалі. Гp. ЗАТХЛЯ, ж. Затхласць. Хоць ты ў хату тую ні захоць, затхля такая. Гр. ЗАУСЮ'ДЫ, прысл. Заўсёды, увесь час. Ен заўсюды такі нівясёлыбыў. Св. ЗА'УША, прысл. Заўсёды. Заўша хутчэй за ўсіх паесьць i ішчэ паглядая. Зл. ЗАФУНДАВА'ЦЬ, зак.} экспр., зламоўн. Пачаставаць. Каб зафундаваў, то помог бы, так ні хоча. Едн. ЗАХВЭ'НДАЦЦА, зак. I. Запэцкацца, забрындацца (пра ніжнюю частку адзення). Захвэндалася, пакулъ сетям подавала. Гр. 2. незад. Стаміцца. Чысто захвэндалася за работаю, хадзіць ні магу, ногі заплятаюцца. Вар