Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ЗАДАТНЫ, прым. Удалы. Задатно парася за рок болыио вырасъщ, як другой за два. Гр. ЗАДА'РАМ, прысл. Задарма. Хоч, каб усё задаром табе рабілі, га? Пл. ЗАДА'ЦЦА, зак. Удацца, стаць удалым. Яг задасца, то i без дражджэй добры хлеп жыве. Гр. ЗАДЖГАЦЬ, зак., экспр. Зайсці, прыйсці. Баяўсё, каб ні сьцямнело, то раз-два заджгау дахаты. Вар. ЗАДЫ'ГАЦЬ, зак. Забіцца, затахкаць (пра сэрца). Задыгало сэрцо, тбосъ, як падбех? Св. ЗАЗРО'ШК, м. Зайздроснік. Зазронік гэты н 'ігды нічого ні дасъцъ. Гр. ЗАЗРО'НЩА, ж. Зайздросніца. Дзяр. ЗАЗРО'НЫ, прым. Зайздроны. От зазроны — ні крошкі ні дасъцъ, хоцъ ты ўвамры. Ст. С. ЗА'ЗУБЕНЬ (зазубянь), м. Рэгулятар (у плузе, спружыноўцы). Зазубянъ ніско— плух натто глыбоко лезя ў землю. Даўг. ЗАЙМГСТЫ, прым. Такі, якім можна зрэзаць за раз многа сцяблоуў(пра серп). Займістым сярпом хучэй жацъ. Ст. С. ЗАИЧЫ'СКА (зайчыско) м.9 незад. Заяц. Усе прысаткі пааб'ядаў зайчыско гэты. Гр. ЗАКАЛЁ'НЫ, прым., асудж. Надта жорсткі, злосны. Закалены немяц: ці npaci, цімалі— нічого ні паможа. Гр. ЗАКА ЧАНЫ, дзеепрым. Закасаны. Закачаны адзін рукаў, а другі не, i так ходзіць! Kp. ЗАКАЧА'ЦЬ, зак. Закасаць. Закачацъ трэ рукавэ, каб ні naмачыў. Ст. C. ЗАКВЕ'ЧАНЫ, дзеепрым. Упрыгожаны, з кветкаміі. Як на вяселі, то ўсе заквечаныя: i маладыя, i шафяркі. Гp. ЗАКВЕ'ЧВАЦЬ, незак. Упрыгожваць (кветкамі, дзеразою, галінкамі бярэзіны, яліны). Усю хату заквечваюцъ, як съвято находзіць. Вальк. ЗАКОТЫ, мн. Манжэта. Закоты ў сароццы паадрэзвай — абабіліся. Kp. 2. Абшлаг (завернутая частка калашын). Ганавіцы закароткія— трэ закоты атпусъцщъ. Гр. ЗАКУБРАВА'ЦЬ, зак. Моцна заткнуць (коркам). Трэда закубравацъ, каб заткало ні выпярло тоё піво, як падымяцца хадзщъ у боццы. Ст. С. ЗА'ЛАБ (залап), прысл. Узяўшыся за чубы. Як шчубіліся залап, гаги чубэ трагичацъ. Кр