Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 115 СПАВЯДА'ННІК, м. Той, хто спавядае, спавядач. Некі малады бацюшко спавяданнікам сёніка быўу цэркві. Гр. СПАВЯДА'ЦЬ, незак., экспр. Прабіраць. Сустрэў гэто i давай спавядаць, чаму на работу ні хаджу. Св. СПАГАНГЦЬ, зак. Заставіць аддаць доўг, спагнаць. Яг задоўжыцца, ні спаганіць будзя тых грошай. Bap. СПАДАВО'Е (спадавоё), прым. Сподняе, ca споду (сена). Hi хочуць есьці каравэ спадавого сена. Гр. СПАДА'К, м. Дошка (на дно ў санях). Кар. СПАДА'ЦЦА, незак., непаш. Худнець. Я сыта, аля i ты ні спалася за работаю. Гр. СПАДА'ЦЬ, незак. Даставацца, пераходзіць па спадчыне. Думаяги, табе што спадзе, якувамру! Кр. СПАДЛОБ'Я, прысл. Спадылба. Баюсё, як ён спадлоб'я паглядая. Св. СПАМАГЧЬГСЯ (спамахчыся), зак. Атрымаць дапамогу. Спамахчыся можно ад добраго чалавека, а ад ліхого ні спамажэсся. Гр. СПАМГЖ (спаміш), прыназ. Мае значэнне месца i кірунку дзеяння. Спаміж скрыняў выбягламыги i просто пад ногі. Пл. СПАМІНА'ЦЬ, незак. Успамінаць. Стану спамінаць, як мы даўней жылі, то ні налюбавацца тым жыгрш! Гр. СПАНАТРЫЦЬ, зак., асудж. Узяць за справу рабіць шкоду. Як спанатрыў, лезя i лезя ў канюшыну (конь). Вар. СПАНЕ'ЦЬ, зак. Распанець. Абы-што i есьці ні будзя. От спанеў ён у вас! Зл. СПАНГЦА, ж. Спадніца. На спаніцу плаценко, бало, ткалі. Гр. СПАРО'ЦЬ, зак., незад. Разбудзіць. / чаго ён спароў пастухоў так рано? Хай паспалі п з гадзіну. Ал. СПАРАНЖАВА'ЦЬ, зак. Разбіць палярушам. Hi нох, ні рук ні падымя, так спаранжавало, беднаго. Вар. СПАС, м. Ратунак. Нша спасу ад лісы, зараўсе куры пяравалочыць. Вальку СПА'САЎКА, ж. Гатунак яблыкаў, якія паспяваюць у жніўні, калі бывае свята «Спас». Наша спасаўка ядрона кажан рок. На спаса яблыкі ўжэ съпелыя. Св. СПА'СЦІ (спасьці), зак. Перайсці ў спадчыну. Як твой дзет умёр, то Жэні той нетто спало ад яго, бо грошай гэты омарыканяц меў німало. Гр