Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Адно жанёнё науме, а як раб'шь— так німа. Св. Ж А'РН УЦ Ц А, -усё, -ясься зак. Ударыцца. 3 разьбегу яг жарнуўсё, гаш увачу пацямнёло. Kp. Ж А'РЫ Ц Ь, -y, -ыш незак. Біць, лушцаваць (не шкадуючы). Думаў, пячонкі адаб'ё, так жарыў па сьпінё. Ст. C. Ж М ГН Д ЗІЦ Ь (жміньлзіць), -джу, -дзіш незак. зламоўн. Есці. Калі ён наёсца? Яг дзень вёлькі — ycś жміньдзіць i жміньдзіць. Вальк. Ж Ш ВА Ф К А, -аў ж. Жняярка. Жніваркаю жалі. Зл. Ж У'ЙКА ж. Жвачка. Карова жуйкужуё.Гр. Ж УРАВЕ'П, -аўёў м. Журавель. Чаго шыю выцягнуў, яг журавёй? Bap. Ж Ы ВУ'Ш ЧЫ прым. Жывучы. Жывушчы, як кот. Даўг. Ж Ы В Ь Г прым. Сапраўдны. Ну, жывыя парцізаны, як на сцэні паказаліся. Зл. Ж Ы Д К АВА 'Ц Ь (жыткаваць), -куя незак. Выгінацца i ле ламацца (пра дубец). 3 лазы дубец добро жьпжуя. Карові шлёгняш — яч пугаю ўсяроўно. Гр. Ж Ы 'Д К І (жытюі) прым. Які добра выгінаецца i не ломіцца. Жыткіх дупцоў на кашэль нарэзаў. Ст. C. Ж Ы 'Ж А ж. дзіцяч. 1. Агонь. Ж ііжу залалім. Гр. 2. Гарачае. Тут жыжа, апячэсься. Гр. Ж ЬІРО'М СКІ м. ііран. Абжорлівы. Каб гэты жыромскі да ні зьзеў. Гp. Ж Ы ЦЬ незак. 1. Жыць. 2. Бываць, моцца. У ыагазіні жывё ўсякі тавар. Гp. Я« часто ў лаўцы жывош, то натрапіш, куніш што трэба. Ст. C