ДАУТЕ'ЛЬ м. непаш. Высокі, доўгі (пра чалавека). Даўгёль гэты ў хату тваю «i ўлёзя. Хіба на калёнях стаяцімя. Гр. ДАУНЯ'ШНІ прым. Не свежы. Даўняшнё масло — ні натто смашно, хіба сьвёжаго зьбіць? Гал. ДАХАЛЕ'РЫ прысл. Надта мінога. Прыягджай, дам зь мяшок, у мінё дахалёры яшчэ тых картопяль. Гр. ДАХВАТО 'ВЫ прым. Слабы, падатлівы да захворвання. Лёпяй апратвайся, а то вёцяр вёлькі, каб ні прастудзіўсё, дахватовы такі. Kp. ДА 'ЦЦА, да'мсё, дасіся, дасца, зак. Стаміцца. Чысто даўсё пры малатарні, прышбу як ніжывы. Вальк. ДВАЙГА', ліч. устар. Двое. Двайгу ўжэ маю, i ўсё хлопцы. Гр. ДВУХЗГМАК, -аў м. Пра цяля (жарабя), якое перажыло дзве зімы (каля двух год). Kp. ДВУХЛА'ПКІ (двохлапкі), -аў толькі мн. Вілы (на два рогі) для падачы снапоў. Kp. ДЖГАЦЬ, -аю, -аяш незак. 1. Біць, муштраваць. Хай джгая, папругу зьняўшы, раз зарабіў. Бо нілюцкі ты натто. Гр. 2. Сячы (пра ападкі). Од джгая дошч, як зь вяравок. Kp. 3. жартаўл. Хутка ісці. Дзе ты ягб дагоніш, так джгая. Вар. 4. жартаўл. Заўзята есці. Папбуміцы джгая, ні глядзіць, што нісмашно падал!. Гр. ДЖЫГА 'ДЛА (джыгадло), -аў н. Джала. У шэршаня от вёлько джыгадло. Вар. ДЗЕ 'ЙСЦВІЕ (дзёйсьцвіё) н. Рух, дзей* насць. Рука сусім бязь дзёйсьцвія ўжэ каторы гот. Kp. ДЗЕ'ЛА (дзёло), -оў н. Справа. Каб аднб