Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ВУ'ТЛЫ прым. Хілы, слабы, нядужы. Натто вутлы, дзе яму дзяравіну падымаць. Гр. ВУЧЫ 'Ц ЕЛ Ь (вучыцяль), -ёў м. Настаўнік. Зл. ВУЧЫ Ц Е'Л ЬК А, -аў ж. Настаўніца. Даўг. ВУШ АНЯ', -яці н. мн. в у ш а н я ты (вушанята), -аў пяшчотл. Вуха, вушка. Дай сваё вушаня, накручу, што спаць ні спіш! Св. ВУ'Ш КА (вушко), -аў н. Ручка (збанка, кубка, гаршка). За вушко бяры кубак, ні будзя такі гарачы. Bap. ВЬГБАХАЦЬ, -аю, -аяш зак. асудж. Выліць (многа, усё). Чым я плацё мыціму, як ты ўсю воду выбахаў. Гр. В Ы 'БІРА Н К І, -аў толькі мн. Каноплі, якія раней паспелі (іх выбіраюць, даючы магчымасць астатнім расці). Kp. ВЬГБРУХІТАЦ Ь, -чаш, -ча зак. асудж. Вытаптаць. Як улёзьлі ў вагарот, усё гуркё выбрухіталі. Гр. ВЫ 'ВАРАТ, -аў м. Выівернутае дрэва, ©ыварацень. Выварат прывёс на дрова. Гр. В Ы Т ІН У Ц Ь, -ня зак. Прапасці на корані (пра пасевы). Халодна вясна была, так у лахціні жыто чысто выгінуло. Kp. ВЫ ГЭ'ЛЫ ДВАЦЬ, -®аю, -ваяш незак, асудж. Выскокваць. Ніц ні хоча рабішь, адно выгэльцвая зь вяровачкаю. Ст. C. ВЫ 'Д Ж ГА Ц Ь, -аю, -аяш зак. Налупцаваць, насцёбаць. Хіба я жыва ні буду, як ні выджгаю цябе за пваё гулі. Ст. C. ВЫ 'Д ЗІРАК, -ркаў м. Першы раз алрацаванае поле. Натто лён -родаіць на выдзірку добро. Вар. ВЫ 'Ж АЛ АП АЦ Ь, -аю, -аяш зак. Выжлук