Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ная) найпрасцейшых сельскагаспадарчых машын, прылад (арфы, малатарні, бараны). Acaду для бараны зрабіў, адно зубоў бракуя. Гp. ACKO'M. Набіў зубы аоком — баляць, ні магу ўкусіць нічого. Гр. АСМ АЛЕ'НАК, -нкаў м. 1. Асмалак. Гр. 2. перан. жартаўл. Пра смуглага, чорнавалосага чалавека. Маці руса, бацько ні чорны — а гэто асмалёнак вырадзіўсё. Гp. АСМ АЛ Е'Н КІ, -аў адз. а с м а л ё н к а ж. Бульба з прыгаркамі (абгарэлая). Асмалёнкі натто любіць ёсці, паскропшы. Ст. C. АСТО'ЯЦЦ А, -юсё, -ісься зак. Устаяць. Як штырхануў буйвал гэты, то дзе ты астойісься, каб ні хацёў — упадзяш. Kp. АСТРЫ Ж О 'Н АК, -аў м. i ж. 1. пагардл. 3 кароткімі валасамі (пра дзяўчат). Падло, гэтыя астрыжойкі. Я йіх цярпёць ні магу. Гр. 2. жартаўл. Нагола астрыжаны (хлопец). Ну, астрыжонак, калі служыць ідзёш? Ст. C. А СЫ П А 'Ц Ь, -аю, -аяш незак. Акопваць (агародніну), акучваць, абганяць (бульбу). Сошку прынясу — i будзям картоплі асыпаць. Угр. Капусту асыпаў. Дзяр. АСЯН ЧУ'К, -оў м. Пра «ароджанага восенню (цяля, ягня). Двоё асянчукоў на зіму пушчу. Kp. АТНУ'ЦЬ прысл. Беоперапынна, раз за paaavxi. Што за абжора? Вічого ні рабі, адно ёсыці атнуць»му даівай. Гp. ATO'P, -аў м. Вузеньікі загончык, што астаецца (пры ворыве) ад звычайнага загона. Мы на загоні дзьвёх станям, а ты, Лёнічак, на аторы жацімяш. Св. Нв