Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

той ушчэпак. Гр. Прае чатэры рокі ўшчэпак яблыкі даў. Вальк. Ф ФА'ИНА (файно) прысл. Хораша. Каб адно ты ўмеў так файно сьпяваиь! Ал. Ф А'ЙНЫ прым. Прыгожы, харошы. Грош ай ні ўзяла. От файны тавар быў, трэбуло купіць— i на табе! Зл. ФАМ ІЛЬЯ'НТ, -аў м. Чалавек, які носіць аднолькавае прозвішча. Хай фамільянт скажа, ці гэто ніпраўда? Вальк. ФАНА'Р, -оў м. Ліхтар. С фанэром у хлеў хадзіла карову лядзець. Вальк. ФАСМ Э'ТАР, -аў м. Кубічны метр. Дроўфао мэтар купілі. Кр. Ф ІЛ ІН ГО 'ВЫ: ф і л і н г о в ы я. дзверы — узорчатый, на дзве створкі. Гр. Ф УНДАВА'ЦЬ, -ўю, -ўяш незак. Частаваць. Я прывёс, а фундаваць трэба табё. Ал. ФУФА'ЙКА, -аў ж. Ватнік. У фуфайцы цялло i зручно рабіць. Ст. С. ФЕ'ЙЧАР (фэйчар), -аум. Фельчар.За фэйчара нёдзя робіць дачка. Кр. X ХА Д АК Г, -оуадз. х а д а к м. Скураныя лапці. Гадбу трыццаць назат, за панамі, im4Ś ў хадакох хадзілі па еялё. Вальк. ХАД У'Н, -оў незад. Хадак. Які зь яго хадун! Лёдзьвя ногі цягня. Вар. ХАЛЭ'М БУС м. Каіпут, канец. Ну, думаю, нямчур, тут табё i халэмбус будзя. Гр