Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

П ГЛ ЬН А (пГльно) прысл. Неадкладна, тэрмінова. Бяжы, як пільно трэба. Св. П ІН Д Ж А'К, -оў м. Пінжак. Улінджаку апрануты. Kp. П ІРЫ 'Ц Ь, -ў, -ыш нсзак. 1. Праць. Пайшла палатно пірыць. Зл. 2. Біць, лупцаваць, перыць. Хай пірыць, раз заслужыў. Гал. ПІСКЛЯ'ас. Піскляк. I сну яму німа, піскля нёка. Bap. ПІТУ'К, -6ў непаш. Аматар выпіць, шіток. Які с старого пітук ўжэ? Mo чорку вып'я. Kp ПІТУ'Ш КА, -аў ж. 1. устар. жартаўл. Невялікі гаршчочак. Пітушку крупніку зварыла — i ні выялі. Гр. 2. зняважл. Hoc. Пітушку разьбіў, кроў юшыць. Ст. C. ПІЦАВА'ЦЬ,-цую, -цуяш незак. асудж. Класці, пакаваць. Наёўсё i ішчэ ў кішоні піцуя. Гал. ПЛАВУ'К, -6ў м. Плывец. Які зь міяе плавук, як сапера, на дно іду. Kp. ПЛА'ЗМ А прысл. Плазам. Пл., Зл., Kp. ПЛАЦЕ'НКА (плааденко) н. Самаробнаепа латно з шарсцяных i кужэльных нітак; шарачок. Плацёнка ні хваціло на пінджак. Зл. П Л Е'Ч Ы, плеч толькі мн. 1. Падкладка (y кашулі). Kp. 2. Ватнія плечыкі ў вопратцы. Плёчы в'ыкінуў у пальцё. Ce. П ЛЕШ, -оў м. Верхні стык страхі; вільчык. Плеш накрываям яшчэ дошкамі, карытам такім. Гр. іГІЛЕ'НТАЦЬ, -аю, -аяш незак. Блытаць. Hiui плёнтаюць, канца ni знойдзяш. Bap. ПЛЬГТКА (плытко) прысл. Неглыбока, мелкаводна. Тут плытко, можно пярайсьш. Яр