Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

V ПАХРАБУСТА'ЦЬ, -ушчу, -уош'ш зак. асудж. Паламаць (з трэскам, хрустам). Усё косьці пахрабустаў, як наехаў (на сабаку). Kp. П А ХРА СЦ І'Ц Ц А (пахрасьціцца), -ища зак. Парасці, папускаць расткі (пра бульбу). Трэ пяраціраць картоплі, пахрасьціліся, як цяпло стало. Гр. П АХУД Н Я'Ц Ь, -яю, -яяш зак. Пахудзець, пахуднець. Пахудняў бычок за зіму. Св. П А Ц Е'РЦ І, патру, -эш зак. Пакамячыць (адзенне). Ведама, ні згорня, кі'ня абы-як, то дзе яе ні патрэш! Ст. C. П АЦ Е'С, -аў м. Столь. Што над намі ўверх нагамі? — Муха на пацёсі. Дзяр. Рос боп, рос гаш пат пацёс. Св. ПА'ЧАСЕ (іпачасё) н. Адыходы (кудзеля) пры часанні льну. Кужалю начасала капу, i пачася німало начасаласё. Гр. ПА'ЧАСІ (i пачасы) толькі мн. Toe, што i п a ч а се. Пачасы праду. Кар. П АЧЫ 'НАК, -нкаў м. перан. жартаўл. Тоўсты. Ад'ёлася, рукі-пачынкі i касцён ні дамацаясься. Cr. C. ПАШ ТА'Р (пачтар), -оў м. Паштальён. Пісь.мо пачтар прынёс. Пл. ПАШ УГА'ЦЬ зак. Гл. ш у г а ц ь. Пашугаіі хлопца. Гp. ПАШ ЧЭ'НКА, -аў ж. Ніжняя чэлюсць. Як подаў, пашчэнкаю здаўсё. Гал. ПАШ Ы ХАВА'ЦЬ,-ш ыхуя зак. безас. Пашанцаваць. От яму пашыхавало: i туды i назат сваяк прывёс. Ст. C. П Е'Л Ю СЦ І (пёлюсьці),-яў толькі мн. Праход у печ; чалеснікі. I ў пёлюсьцях закіпіць, як на хлеп напальваяш печ. Вальк