Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ПАСО'БЕ (пасобі) прыс.л. Асобна, паасобку. Пасобі жывуць: бацько сабё, сын сабе. Св. ПАСО'ЛЬКА ж. Дэкаратыўная (каляровая) фасоля. Пасольку ў агароччыку пасадзіў. Гр. П АСО'ЛЯ ж. Сул з бульбы i фасолі. Нахлёбаўсё пасолі i будзя зь мінё. Св. П АСП О 'РВАЦ Ь, -аю. -аяіц зак. асудж. Падняць ca сну, разбудзіць. I чагб ён паспорваў йіх у такую рань? Kp. П АСТРЫ ІА'Н Н ІК (гіастрыганьнік), -аў м. Toe, што i п а д с т р ы г а н н і і к. Хоць ні та«і, як у горадзі, пастрыганьнік, аля пацстрых. Усё лёпян, як касмач быў. Гр. П А СЫ К Н У 'Ц Ц А, -ўсё, -ёсься зак. Зрабіць крон да выканання чаго, наважыцца. Быў пасыкнуўсё сказаць, але змбучаў. Ст. C. ПА'СЬЛ\ЕНЕ (пасьмянё), -яўн. Пасма-(льну, нітак). Mo якбё пасьмянё напраду ішчэ, пасяджу трохо. Гp. П А СЬЦ І' часц. 1. Амаль. Пасьці шбуно вядрб надайіла за рас. Kp. 2. Бадай. Пасьці што ні варт самым пякчы хлеп — купляць выгадняй. Гр. П АСЯД ЗЕ'Н К І, -аў толькі мн. нспаш. Вячоркі. Кбжны дзень ляціць на тыя пасядзёнкі, ні ўпыніць. Ст. C. ПАТА'ЧКА, -аў ж. Патуранне. Рас латачку даюць, то дзе ў ягб (дзіцяці) рогі ні вырастуць! Вальк. ПАТРУ'ХА ж. Дробныя астаткі сена, саломы; пацяруха. Найёрласё патрухі, як сёно вазілі. Вальк. П АТЫ 'ЧКІ, -аў адз. п а т ы ч к а ж. Лічыльныя (школьныя) палачкі. Бяс патычкаў лічыць, i ні трэба купляць йіх. Кар