АБРО 'ХАЦЦА, -юсё, -ясься зак. Абрасіцца— абмачыцца расою. Трава велька на балоці — па пояс аброхаўсё, як адороджваў сваю дзялку. Гp. АБРЫ 'ДНІЦА, -аў ж. зняважл. Тая, хтонадакучае (размовамі i г. д.); абрыдлівая. Hi хачу i бачыць, абрыдн'іцы гэтае! Гp. АБРЫКА'НСКАЕ (эбрыка«ско) (яйцо). Иадта моцнае — яйцо курыцы-афрыканкі. Я c твайім біцца ні буду — тваё абрыканско. Kp. АБРЫ 'НДАНІЦА, -аў ж. асудж. 1. Хто ходзіць абрынданы, заляпаны гразёю. Усю спаніцу заляпала гразёю. От абрынданіца! Ст. C. 2. Абарваная. Пярадзёнь абрынданіцу, хай ні трасё лэхамі. Гр. АБРЫ 'НДАНЫ дзеепрым. 1. Абляпаны, запэцканы. Зл. 2. Абарваны. Гр. АБРЫ 'НДАЦЦА, -юсё, -ясься зак. 1. Залшрскацца, заляпацца (гразёю). Дзяр. 2. Абарвацца, абтрапацца (пра адзенне). Чысто абрындалася спаніца, i падлажыць німа часу. Ст. C. АБРЬГСКЛАЕ (абрыскло) (малако)— якое толькі пачало кіснуць. Адно прынёс i ўжэ абрыскло малако мушу ёсьці. Гр. АБСА'Ц (апсац), -аў м. устар. Абцас. Едн. АБУБНІ'ЦЬ, -ю, -іш зак. асудж. Пастрыгчы нагола. Вёлькі хлопяц, a ягб абубнілі, як авёчку. Гp. АБЦЕ'ПКАНЫ (аіпцёпканы) прым. Абарваны, абабіты (край адзення, тканіны). Kp. АБЦЕ'ПКАЦЦА (апцёіпкацца, ацёпкацца), -юсё, -ясься зак. Абабіцца (пра край адзення, тканіны). Рукаў ацёпкаўсё, трэ зарубіць. Св. АБЦЭ'НГІ (апцэнгі), -аў толькі мн. Абцугі. Ал