Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

АБРО 'ХА Ц Ц А, -юсё, -ясься зак. Абрасіцца— абмачыцца расою. Трава велька на балоці — па пояс аброхаўсё, як адороджваў сваю дзялку. Гp. А Б Р Ы 'Д Н ІЦ А, -аў ж. зняважл. Тая, хтонадакучае (размовамі i г. д.); абрыдлівая. Hi хачу i бачыць, абрыдн'іцы гэтае! Гp. А БРЫ К А'Н СК АЕ (эбрыка«ско) (яйцо). Иадта моцнае — яйцо курыцы-афрыканкі. Я c твайім біцца ні буду — тваё абрыканско. Kp. А БРЫ 'Н Д А Н ІЦ А, -аў ж. асудж. 1. Хто ходзіць абрынданы, заляпаны гразёю. Усю спаніцу заляпала гразёю. От абрынданіца! Ст. C. 2. Абарваная. Пярадзёнь абрынданіцу, хай ні трасё лэхамі. Гр. А БРЫ 'Н Д А НЫ дзеепрым. 1. Абляпаны, запэцканы. Зл. 2. Абарваны. Гр. А БРЫ 'Н Д А Ц Ц А, -юсё, -ясься зак. 1. Залшрскацца, заляпацца (гразёю). Дзяр. 2. Абарвацца, абтрапацца (пра адзенне). Чысто абрындалася спаніца, i падлажыць німа часу. Ст. C. АБРЬГСК Л А Е (абрыскло) (малако)— якое толькі пачало кіснуць. Адно прынёс i ўжэ абрыскло малако мушу ёсьці. Гр. АБСА'Ц (апсац), -аў м. устар. Абцас. Едн. АБУБН І'Ц Ь, -ю, -іш зак. асудж. Пастрыгчы нагола. Вёлькі хлопяц, a ягб абубнілі, як авёчку. Гp. АБЦ Е'П К АНЫ (аіпцёпканы) прым. Абарваны, абабіты (край адзення, тканіны). Kp. АБЦ Е'П К АЦ Ц А (апцёіпкацца, ацёпкацца), -юсё, -ясься зак. Абабіцца (пра край адзення, тканіны). Рукаў ацёпкаўсё, трэ зарубіць. Св. АБЦЭ'НГІ (апцэнгі), -аў толькі мн. Абцугі. Ал