Дняваць Драгаць овощей и мяса, а также для покрывания посуды. Крышы капусту на днушца. Жбанок накрыла днушкаю. В. Старина. Дняваць, дзс.—дневать. Дзе днюя, i там i начуя. В. Старина. Добра, пре.—хорошо. Добра, хай сабе будзя й так. Там добра, дзе нас німа. Прык. В. Старина. Добры, прм.—хороший. Добры ўдоўся дзянёк. В. Старина. Добрая далёка чуваць, а благоя яшчэ даляй. Прик. В. Загай, Пух. /?. Добры вочар! — приветствие вечером. Добры вечар вам! В. Старина:. Добры грыб — лучший, с'едобный гриб, губчатый, с беловатой головкой, подобный до боровика. Насушылі на зіму добрых грыбоў. В. Старина. Догляд i дагл#д, у, л«. — досмотр.. Дзіця расьце бяз догляду. Скаціна любіць даглёд. В. Старина. Дождж, дажджу, м.—дождь. Нешта даўно німа дажджу. В. Старина. Дока, i, аг.—способный к чему-либо, мастер. На адно ён дока: добра выпіваць. В. Старина. Дол, у, м.— 1) низ. Гальлё гнецца аж да долу.—2) могила. Пашлі капаць нябошчыку дол. В. Старина. Долата, а,«.—долото Долатам прабіў дзірку ў дошца. В. Старина. Доля, пре.—на земле; на полу. Нейчая сьвіта валяяцца доля. В. Старина. Доля, i, ж. (пам. долечка,)— 1) судьба, участь. Няшчасная яе нейкая доля. Долячка ты мая горкая!— 2) часть. Давай I на маю долю. В. Старина. Дома, пре.—дома. Усюды добра, а дома лепяй. Прик. X. Самін, Пух. р. Доражнік, а, м. — скотный двор. Каровы стаяць на доражніку. В. Старина. Досыць, пре— достаточно, довольно. Досыць вам ужо жартаваць. В. Старина. Досьветак, тку, м.—гл. Дасьвецьце. За досьвятак сплёў дзьве пары лапцей. С. Амельна, Пух. р. Досьветкі, каў, ян.—-рабочее время осенью и зимой с полуночи до света; женщины использовывают его преимущественно для прядения кудели. Пайду к нашым на досьвяткі. В. Старина. Доўоня, i, ж. — 1) большая колотовка. Доўоняю забілі сьвіньню.— 2) переносно: глупый. Доўоня ета дурная н!чога ня ведая. В. Старина. Доўг, у, м. (пам. даўжок) — долг. Трэба пасыскваць з людзей свае даўгё. Аддай мой даўжокі В. Старина. Доўга, пре. — долго. Ашчэ доўга прыдзяцца ждаць. В. Старина. Доўгі, прм.—длинный. Вот які доўгі кій. Доўгая палоса. В. Старина. Дохля, i, аг.—бранное на слабосильного. Дохля ета зробіць што?! В. Старина. Дохтар, а, м.—доктор. Хворага павезьлі к дохтару. В. Старина. Дошка, i, ж.— доска. На дварэ пад ногі палажылі дошку. На столь нарэзалі дошчак. В. Старина. Драбша, ы, ж.— 1) лестница. Па драбіня налез на тару (на чердак).— 2) ясли для кормления скота в виде лестнички, прикрепленные к стене под острым углом. Залажы за драбіну сена аўцам. В. Старина. Драбшкі, нак, м.—крестьянская телега. Запраглі ж арабка ў новыя драбінкі. В. Старина. Драбната, ы, ж,—малые дети. Дзеці —адна драбната. В. Старина. Драбной, драмней, пре. в. от.—мельче. Драбней маку рассыпся—i то нядам. В. Старина. Драмней рэж сечку. В. Воетрава, Сьміл. р. Драбы, аў, мн.—торчащие ребра и кости. Аткуль тоя малако ў каровы будзя, калі ў яе адны драбы. В. Старина. (Пр. Дробы). Драбяза, й, ж.—мелкие предметы. Назьбіроў аднае драбязы (грыбоў або чаго іншага). В. Старина. Драгаць, дзс.—стучать с дрожанием. Пагледзьця, што там у хлевя драгая. В. Старина. В. Крамяни Пух. р
Дадатковыя словы
дажджў, доўбня, доўбняю, седобный
1 👁