Хмурнець 296 Хрэсцы Хмурнець, дзс.—пасмурнеть. Начало хмурнець» хутчэй трэба згрэбці сена. В. Старына. Хмурны, /уш.—1) пасмурный. Хмурны сягоньня дзень. Хмурная paніца.— 2) печальный. Сядзіць ён хмурны ды жалкуя. В. Старика. Хмурыцца, дзс.— о небе: покрываться тучами. Нешта хмурыцца,— ці ня пойдзя с паўдня дождж? В. Старына. Хмшііцца, дзс.—о лошади: заворачивать назад уши. Хмыліцца кабыла, ашчэ ўорыкне. В. Старына. Ходацца, дзс. — бороться. Хлопцы ходаюцца, а дзяўчата радуюцца. Прык. В. Белае, Пух. р. Ходу (даць),—дать тяги, дать стрекача. А ён барджэй ходу с хаты! Вырваўся ды ходу! В. Старына. Хопаць, дзс. — гл. Хапаць. Нечага надта хопаць! В. Старына. Хораша,пре. — 1) красиво. Хораша зроблян тапчан.—2) осторожно. Хораша лезь с печы, ня кінься. В. Клятное, Пух. р. Хорма, ы, ж.— 1) форма—внешний вид, очертание. Хормы ня мая твой сундук.—2) установленный порядок, образец. Прашэньня па хормя напісоў. — 3) платье официального образца. Ета ў іх такая хорма— шапкі бяз казыркоў. 4) гнездо для отливки. Жуковіну выліў на хорму. В. Старына. Хоць, злуч. — хоть. Бяда: хоць ты лажыся ды памірай! Хоць ты жывы ў яму лезь! В. Старына. Хоцькі - ня-хоцькі, пре.—хочешь— не хочешь. Хоцькі-ня - хоцькі, а трэба йці. В. Старына. Храбрасьць, i, ж.— храбрость. Чалавек ат воўка бароніцца ня ciлаю, а храбрасьцю. Прык. В. Белае, Пух. р. Храбры, прм. — храбрый. Храбры ён ваяка. В. Старына. У еярздзіня хоць д'ябал, абы на верея храбяр. Прык. В. Загай, Пух.р. Храбустаць. храпастоць, дзс.— жрать, что, раскалывая зубами. Сабака храбушча косьці. В. Слопішча, Шацк. р. Сьвіньня храпошча жалудэ. В. Старына. Храплгвы, прм. — храпящий. Купіў ты сабе нейкага храплівага каня, В. Слопішна, Шацк. р. Храпш, дзс.— храпеть. Кінаўся на ложак ды давай храпці, ік пшаніцу прадоўшы. В. Старына. Хрупцсць, дзс.—хрустеть. Вот есьць моркву, аж хрупціць у роця! В. Слопішча, Шацк, PХрустаць, дзс. — хрустеть кушая. Ён толькі хрушчыкі любіць хрустаць. Хрустая сухары. В. Слопішча, Шацк. р. Xpj/CTKf, прм. — хрустящий. Хрусткія ваши хрушчыкі. В. Старына. Хрушчыку а, м. хрустик, хворост, (печенье). К хрэзьбінам напяклі хрушчыкаў. В. Слопітча, Шацк. р. Хрысьцшы, ін, хрззьбіны, ІН, мн.— крестины. Пайду к куму на хрысьціны. На хрэзьбінах у Ciдара ўсе папіліса, аж ног пад сабою ня чулі. В. Старына. Хрысьцщь, -цца, дзс. — крестить, -ться. Хай сабе сердзіцца, я ня бядую: хрысьціць дзяцей у яго ня буду! Ён даўно ўжо ў царкву ня ходзіць i хрысьціцца, мусіць, забыўся—во як ціпер! В. Старына. Хрышчоны бацька, (хрышчоная маці) — крестный. Хрышчонага бацькі трэба паслухаць, памагчы яму. Хрышч§нік прышоў у госьці да хрышчона! маткі (мацяры). В. Старына. Хрышчэнік, a, м. (ж. хрышчэніца) — крестник, Хрышчэніку доў пару яец на вяліканьня. Мая хрышчэніца ўжо вялікая: гасьцінцы ёй ня трэба. В. Старына. Хрэст, храста (хрысти) м. (пам. хрзсьцік)—1) крест. Бацюшка c храстом пашоў ваду сьвяньціць. Бацюшка расьсердзіўся на яго ды ня доў храста пацалаваць. У яго німа на шыі хрэсьціка.—2) крещение. Дзіця ўжо павезьлі да хрыста. В. Старына. Хрзсты, аў, мн. — трефы, масть карт. Хадзі хрэсты! В. Старына. Хрэсцы, аў, -ли.— -среда на „крестопоклонной неделе*. Трэба маку ў каго дастаць да сьпячы хрэшчыкаў к хрэсцам. В. С тары на
Дадатковыя словы
xpjіctkf, дябал, хрыстй, іуш, ўбрыкне
2 👁