Тата 277 Торг Тата, ы, м. (пая. татачка, татка, татулька, татуля)—тятя. Як тата скажа, етак i будзя. У татачкі папытаюся, ці можна йці пагуляць. Мой татка куліў мне новаю шапку. Татулька паплёў мне лапці. Татуля, ідзі есьці! В. Старина. Татаў, прм. — отцов. Татаў кажух надзеў. Татава шапка. В. Старина. Таўкатня, i, ж. — толкотня, суета. Дзё там пачуяш што ці ўбачыш за етакаю таўкатнею! В. Старина. Таўкач, &,м.—1) большой пест для ступы. Таўкачом пагнёў картоплю.—2) переносно,—глупый человек. Таўкач еты дурны нічога ня разумея. В. Старина. ТаўсТУха, i, ж.—толстуха. Вот таўстуха й ня павернецца! В. Старина. Таўсыдей, пре. в. ст. — толще. Таўсьцей ня трэба І так тоўста. В. Старина. Таўсьцяк, к9 м.—толстяк. Ну й таўсьцяк-жа ён, ік вол! В. Старина. Таўчы, дзе. (прм. тоўчаны)—1) толочь. У гаршку буду таўчы кашу (з картоплі). Таўкучы кашу, раэьбіла гліняны гаршчок. У ступца тоўчаная соль. — 2) бить кого. Таўчэ ў морду.—3) разбивать что. 1к узлуецца, давай таўчы пасуду! В. Старина. Таўчыся, дзс.—зря проводить время. Цэлы вечар у нас таўкліся мужчыны: усё расказвалі— адзін тоя, друг! тоя. В. Старина. Таўшчэразны, прм. — толстенный. Таўшчэразны дуб. В. Старина. Тахкаць, дзе.—гл. Тыхкаць. Тахт, у, м.—такт. Ня ў тахт пападаяш. В. Старина. Твань, І, ж.—топь. Такая твань на дарозя, што ня вылязьц!. В. Старина. Твар, а, м.—лице. Памый рук! й твар разам. В. Старина. Ткальля, i, ж.—ткачиха. Дзьве дачк! маю: адна ткальля, а другая пральля. В. Старина. Ткнуцца, дзс. — 1) потянуться куда итти. Цяпер ня ткнісі туды йці. 1 ткнуццы німа куды яму! — 2) вмешиваться в чужие дела. Ня ткнісі ты хаця сюды с сваім носам! В. Крамяні, Пух. р. Тлум, у, м.—шум, говор. Тлуму нарабілі ў хаця, аж нічога ня разабраць. В. Старина. Тлумачыць, дзс. — раз'яснять. Тлумач яму кажды раз, што вот етак трэба рабіць. В. Старина. Тлумачэньне, я, н. — раз'яснение. Тут усё панятна: ніякага й тлумачэньня ня трэба. В. Старина. Тлумщца, дзс. — 1) дурить с кем. Тлуміся з етымі дзецьмі цэлы дзень — 2) сильно кричать. Чаго ты тлумісься,сьціхніІ—3) мучиться за работою. Аж тлумяцца людзі за работаю! В. Старина. Тлумщь, дзс. — 1) дурить голову. Ня тлумі ты мне галавы. — 2) травить. Запёр сьвіньню на дварэ ды давай тлуміць сабакамі.—3) мучить. Тлуміць цэлы дзень каня етаю работаю. В. Старина. Тлустасьць, i, ж. — жир. Тлустасьцю ламаж боты. В. Старина. Тлусты, прм.— жирный. Які тдусты мужчына,—!к кабан! В. Старина. Тня, — гл. День. Тня німа: сонца сьвеціць над галавою. В. Старима. То-Ж-ТО,— то-то-же. То-ж-то, чалавеча, i я кажу етак сама! В. Старина. Ток, а, м. — постройка на гумне с полом выбитым глиною; предназначается для хранения и молотьбы хлеба. Бацька на таку жыта абівая. Авёс злажылі ў таку каля жыта. В. Старина. Топель, топля, м. — тополь (Populus L.). У саўхозя топлям! высаджана прысада. Засох топяль. В. Старина. Торба, ы, ж. (пам. торбачка) — 1) сума, мешок. Улажыў у торбу хлеба й сала. Нехта полудзянь сьцягнуў с торбачкаю. -—2) переноси., неуклюжая, толстая женщина. Торба ета зробіць табе што!.. В. Старина. Торг, у, м.— торг. Сягоньня на месьця ня было вялікага торгу. В. Старина
Дадатковыя словы
разяснение, разяснять
3 👁