Стодік 266 Строк Столік, а, м.— 1) уменьш. стол. Столік на трох ножках.—2) ящик в столе. У стаде два столікі. В. Старина. (Ир. Стальшца 2). Столка, i, ж.—часть. Ссукоў нітку ў дзьве столкі. Хоча злупіць з міне ў дзьве столкі. В. Старина. Столь, i, ж.—потолок. На столь насыпал! пяску й палажыл! лісыдя, дык будзя цёпла. В. Старина. Стопак, пка, л*. — стоптанный лапоть. Пакуль схадзіў у Пуховічы*"—з лапцей асталіся адны стопкі. С. Амельна, Пух. р. Стоўчык, а, м. — приспособление для поддержки мотовила. Падайця мне стоўчык: буду віць шпулю. В. Машарова, Сьміл. р. Стоячы, пре.—стоя. Стоячы няёмка есьці. В. Старина. Страва, ы, ж.— 1) место, подвергающееся частым потравам. Уперад авёс трэба жаць за карчмою, дзе самая страва. В. Старина.— 2) вареная пища. Наварылі ўсякаі стравы, усяроўна, ік на дзядэ. В. Старина. Стравшь, дзс. (прм. еграўлены)— потравить (посев, луг). Нашу віку стравілі пад Ліпкаю. Ячмень страўляны—німа як i жаць яго. В. Старина. Страочны, прм. {польсн stryjeczпу) — двоюродный. Страечны брат. Страечная сястра. В. Старина. Стражнік, a, м. — лесной сторож, полесовщик. Стражнік у леся атаброў тапор ат Сямёна. В. Старина. Стракаць,-цца, дзс. (зак. стрэць, -цца) —встречать,-ться. Любіць, каб яго стракалі i праваджалі. 3 добрым чалавекам добра й стра кацца. Стрэў яго у лалавіня дарогі. Трэба так рабіць, каб ня сорам было с чалавекам стрэцца. В. Старина. Страла, й, ж.—1) стрела. Ляціць, як страла.—2) гл. Вочап. Выкінулася страла ic сахі. В. Клятнов, Пух. р. Стралок, лка, м.-~стрелок, стрелец. Лаўрэн добры стралок: наляту пападая ў птушку. В. Старина.! Страмщь, дзс.—срамить. Шма чаго яго страміць: нічога бн кепскага ня зрабіў. В. Старина. Страмнік, а, м.—срамник. Страмнік ты, ц!-ж етак можна брыдка гаварыць?! В. Старина. Страмніца, ы, ж. — срамница. От дзе страмніца: пярад хлопцам! спадніцу папраўляя! В. Старина. Страмстваваць, дзс.—странствовать. Дзе ты страмстваваў цэлы дзень? В. Слопішяа, Шацк. р. Страта, ы, ж.—потрата, издержка. Судэ етыя—адна страта чалавеку. В. Старина. Страха, i, ж.—крыша соломенная. Ат коміну загарэлася страха. В. Старина. Страхоцьце, я, я.—-страх. Наброўся там ён страхоцьця! В. Старина. Страціць,-цца, дзс.—истратить,-ться. Грошай чоршта страціў, а толку мала. За дарогу толька страціўся чалавек. В. Старина. Страшна, пре. — страшно. Уночы. страшка выйц! на двор. В. Крамяні, Пух. р. Страшыдла, а, н. {польсн. straszydło)—страшилище. Высунапася ней кая страшыдла. В. Старина. Страшенна, пре. — ужасно. Страшэнна, што робіцца на дварэ! В. Старина. Страшзнны, прм.—ужасный. Страшэнны мароз сягоньня! В. Старина. Строіць, дзс. — 1) починять. Трэба хату строіць: даць падрубы й новаю падлогу. Панясу боты строіць.—2) приводить в порядок, поправлять. Строіць каню грыву, каб ня зьбівалася. В. Старина. Стройна, пре. — красиво, изящно. Ік прыбралі ў хаця, дык стройна стала. В. Старина. Стройныў прм. — стройный, красивый. Якая стройная дзяўчына! Стройны домік. В. Старина. Строк, а, м.—род овода, летающего в полуденное время. 'K доў строк, дык коні,!к шалоныя, панесьліся! Карова баіцца строка. В. Старина
Дадатковыя словы
стблік, шалбныя
4 👁