Радзіма Рабак Рабак, ś, м.— червяк, глист. Рабаке ўспалі на капусту, — зараз усю паядуць. Ад гяісьніку ў малога рабаке пашлі; адзін рабак вышаў c паўаршьіна. B. Старына. Рабалшы, прм. — рябой (человек), j Тарас рабаліцьі, але яго дзеўкі любяць. В. Старына. Рабац/ньне, я, пятна от оспы, а также веснушки и пятна от загара. Увесь твар пакрыўся рабаціньням. В. Старына. Рабін9 а. м.—раввин. Рабін у Дукорах дык вельма навучны. В. Старына. Раб/на, ы, да. (пам. рабжкаў—рябина (Sorbus aucuparia L), Расьцьвіла наша рабіна. Пасадзіў пад вакном рабінку. В. Старына. Раб/навая ноч, — грозовая ночь. Адзін год часта былі рабінавыя ночы: дождж, ік з вядра, лея, пярун, маланка — проста страх! В. Старына. Рабщь,-цца, дзс. — 1) работать,-ться. Раб! да поту, зьясі ў вахвоту. Прык. Час ё, але нешта работа ня робіцца.—2) делать,-ться. Ня раб! ты людзям блага, дык i табе ніхто нічога ня зробіць. Само табе рабіцца ня будзя. В. Старына. Работа, ы, ж.—работа. Абы здароўя да рукі, а работы хваціць. Прык. В. Запярыньне, Пух. р. Работнік, а, м. — работник (в см. рабочий). На сянакос узялі двух работнікаў чужых. В. Старына. Работніца, ы, ж.—работница (в см. рабочая). Агата ёмкая работніца: работа ў яе руках аж гарыць! В. Старына. Рабочы, прм.—работящий. Ён рабочы чалавек: ня згуляя табе й мінуціны. В. Старына. Рабрына, ы, да.—одно ребро. Яму на'пярацы вынялі рабрыну. В. Старына. Рабы, прм.—рябой в см. пёстрый, яркопятнистый. Прадалі рабага бычка. В. Старына. Равесьнік, а, м.—ровестник, сверстник. Мы-ж с Прахорам равесьнікі: разам на прызывя был!. В. Старыла. Равасьніца, ы, да. — ровестница, сверстница. Наша Мар'я i Ганна Ляўшунова дык равесьніцьп аднаго году параджаліся. В. Старына. Равок, раўка, м.—небольшой овраг. У Казакоўца ўзароў аж да раўка. Вада ў раўку аж гудзе! В. Старына. Рагавы, прм.—угловой. Пяраціў аж вэнь там, у рагавом домя. В. Старына. Рагатаць, дзс. — громко смеяться. Рагоча, ік той дурань. В. Старына. Рагатл/вы, прм.—склонный смеяться. Які ты, дзяціна, рагатлівьі: усё рагочаш ды рагочаш! В. Старына. Рагатун, а, м. (ж. рагатуха)-—хохотут,-нья. Вот дзе рагатун: абы што, дык рагоча ды рагоча, ік малы ўся роўна. Рагатуха ета толька рагатаць умея, а да работы ня гадзіцца. В. Старына. Рада, ы, да. (пам. радачкаў1) совет. Добрый людз! дал! раду, як рабіць. Hi радачкі, ні парадачкі.— 2) средство, способ действия. Рады ня даць етаму дзіцяці: усё плача ды плача. В. Старына. Радабодзьдзе, я, н.—очень редкий холст или фабричная ткань. Выткала губкі дзьве радабодзьдзя— будуць мяшке на картоплю. Набрала ты, дзеўка, нейкага радабодзьдзя:!к станяш шыць, дык яно будзя разлазіцца. В. Старына. Радаўніца, ы, да.—радоница. На радаўніцу пойдам на могілкі памінаць бацькоў. В. Старына. Радзій, пре. в. ст.—реже. Дзе радзей картопля, дык там лепшая. В. Старына. Радзейшы, прм. в. ст.—более редкий. Наш авёс гусьцейшы, а 'Мяльлянаў радзейшы. В. Старына. Радзшы знак,—родимка, родинка. У яго на руцэ радзімы знак. В. Старына. Радзш(н)а, ы, да.—родные, родня. Паеду пабачыць сваю радзіну. В. Старына. ПазвалІ на бяседу ўсю радзіму. В. Лядцо, Пух. р