Пахаладзець 210_____________ ______________ Пацыркаць ік памерла. Хай будзя адна чистая сарочка, каб было ў чом пахавацца. B. Старына. Пахаладзедь, дзс. безас. — похолодать. Шмат ужо пахаладзела: зараз, мусіць, выпадзя сьнег. В. Старына. Пахапаць, дзс.— порасхватать. Вот дзе дзеткі: yce яблыкі пахапалі! В. Старына. Пахарчавяцьг цца, дзс.—покормить, -ться. Трэба заехаць к каму на двор каня пахарчаваць i самім пахарчавацца. В. Старына. Нахвастаць, дзс, —побить. Ня кіньсі, ато галаву пахвошчаш! В. Kpaмяні, Пух. p. Пахвша, ы, ж. — часть тела животного от ног до ребер. Карова есьць у праваю пахвіну. У каня ўпалі пахвіны. В. Старына. Пах/біць, дзс. — сплоховать. Пахібіў наш лён: нешта ня ўдоўся. В. Старына. Пахшць,-цца,?зс.—наклонить,-ться, накренить,-ться. Пахілі воз на бок. Пахілілася рашэціна ў вазяродзя. В. Старына. Пахінуць,-цца9 дзс- — нагнуть,-ться. Пахіні на бок пляшку ды лей. Лейка пахінулася на бок, дык газа й разьлілася. В. Старына. Пахіснуцца, дзс. — накрениться, поскользнувшись. Пахіснуўся ды чуць ня скінаўся ў раку. В. Старына. Пахмурніць, дзс. — стать пасмурным. Пахмурнела — ці ня будзя дождж? В. Старына. Пахованы, прм. — спрятанный. Вобыск зрабілі ў яго: усё было пахована, але пазнаходзілі. Нейдзя добра пахованы яблык!, йгрушы, што ня знайці іх. В. Старына. Паход, у, м. — 1) отправка, поход. Пашоў у паход. на вайну. — 2) избыток, излишек. Атважыў пядь пудоў с паходам. Яму шэйдзісят год с паходам. В. Старына. Паходаць,-цца, дзс. — одолеть, побороть,-ться. Вот дужы ён: чуць паходаў яго! В. Старына. Кал i хочаш, давай паходаццы. В. Крамяні, Пух. р. Пахрапастаць,-цца, дзс. — 1) побить, поломать на мелкие части. Ік ш пурнуў, дык на дробныя кавалачкі пахрапастоў міску!— 2) поесть. Глядзі, каб карова ня похраў настала капусты ў возя. В. Старына. Пахрустаць, дзс. — поесть с хрустом. Сьвіньня пахрустала ўсе яблыкі. В. Старына. Пахукаць, дзс. — подышать на член тела для согревания его или на какой-либо предмет, чтобы покрыть его парами. П ахукай, нагрэй рукі. П ахукай на лю стэрак ды вытры. В. Старына. Пахз/чы, прм. — душистый. Якія пахучыя краскі! П ахучая сена. В. Старына. Пацапаць, дзс. — похватать что. Усё пацапалі й палапалі — мне нічога ня пакінулі. В. Старына. Пацеляшщца, дзс. — поплестись. Ш ня Базы ль ета там пацяляпоўся к Ганьня? В. Старына. Пацеркі, рак, мн.— бусы. К уп іла дзьве нізкі пацярак. В. Старына. Пащха9 i, ж.— 1) утешение. Вот паслухмяныя дзеткі — адна пацеха з іх! — 2) умора. П ацеха з ім дый годзя, з етым чалавекам! В. Старына. Пацікаваць, дзс. — последить, п о стеречь. Думаю, пацікую, дзе-ж ты дзенясься? В. Старына. Паціснуць9-цца, дзс. — подавить, -ться. П ац ісьн і вяроўку мацней, ато воз раскідаяцца. П ац існ ул іся яблыкі ў возя. В. Старына. Пащ'ху, пре. — 1) потихоньку, тихо. П ац іху ты тавары, ня крычы е т а к!— 2) медленно. Ня ляці-ж ты, паціху едзь! В. Старына. Пацмякваць, дзс.— почмокивать. Завідна яму стала, толька пацмаквая. В. Старына. Пацук9 а, м. — крыса (Mus decumanus). У каморца завяліся пацуке, В. Старына. Пацыбаць, дзс.—о длинноногом: пойти. Рыгор пацыбаў на места. В. Старына. Пацофкаць9 дзс.— немножко подоить корову, когда она мало дает малока, Троха пацыркала ка
Дадатковыя словы
пах^каць, пахзічы, пахібіць, пацбфкаць, пащху
0 👁