П аакочвацца 182 П абуцьвець Паакочвацца, дзс.— оягниться (об овцах). У Халімонавых па'кочва~ ліся ўсе авечкі. Па'кочваюцца й нашы, ік прыдая пара. В. Старина. Паароць, дзс. — вспахать. На зіму па'ралі, ціпер будам малаціць. В. Старина. Паарыштоўваць, дзс. — арестовать многих. Усіх зладзеяў па'рыштоўвалі ды атправілі ў Мінск, В. Старина. Паатручваць,-цца, дзс. — поотравливать, -ться. Мышы,мусіць, па'тручваліся: ня чуваць нешта. В. Старина. Пабажыцца, дзс. — побожиться. От маньцель — ашчэ и пабажыўся! Яму пабажыцца, ік сьвіньні перднуць! В. Старина. Пабвк, й, м. — недлинная толстая веревка для прицепливания к хомуту лош ади плуга, бороны, ды ш ла молотилки; бы вает обыкнов. в паре. Парвоўся адзін па-; бак. Доўга прывязаў ты пабаке. В. Старина. Пабаранаваць, дзс. (прм. пабаранованы)— поборонить. Два разы ' пабаранавоў сваю картоплю. Як ета пабаранована, ік на сьмехі j В. Старина. Пабдсьцг,-ціся, дзс.—поколоть,-ться крапивой. Ня йдзі сюдэю: тут ногі аб крапіву пабадзеш. Голымі ру-! камі ня рві травы: пабадзесься аб крапіву. В. Старина. Пабацькаўскі, пре.—поотцовски. Ра61 ты пабацькаўскі, дык будзяш жыць на сьвеця. В. Старина. Пабачыць,-цца, дзс.— повидать,-ться. Пабач, што тут робіцца. Яны хочуць, каб як пабачыцца. В. Ста- j рина. I Пабегчы, дзс. — побежать. Надзеўся аж ня пабегчы. Дзяўчата пабеглі ў грыбэ. В. Старина. Пабедаваць, дзс. — погоревать. Пабядавалі троху ды й толька таго. В. Старина. Пабіцца, дзс. — 1) побиться, расколоться. Пабілася новая місачка.— 2) подраться. Хлапцэ за невашта? пабіліся. В. Старина. Паб/ць на рани—доделаться от неизвестной причыны язвам, ранам. Чыста ўсю нагу пабіла на раны. В. Старина. Паблажэць, дзс. — 1) испортиться. Нешта ён паблажэў, уперад быў лепшы.— 2) похудать. Паблажэла наша дзеўка посьля хва* робы. В. Старина. Паблішчаць у вони, — поторчать пред глазами. Паблішчыць у вочы ды пойдзя. В. Старина. Паблутаць,-цца, дзс. (прм. пабяутаны) — попутать, помять. Нашто ты паблутаў пражу ў кроснах? Паблуталіся ніткі. Ат сьценкі ўвесь лён паблутаны. В. Старина. Пабожаму, пре. — по-божески. Т р зба медь совясьць, трэба рабіць пабожаму! В. Старина. Побольшаць, дзс. — увеличиться. Ш м ат пабольшаў дзянёк. Ноч ужо пабольшала. В. Старина. Побольшыць, дзс.— увеличить что. Сьвітка мала: трэба яе пабольшыць. Каб як шапку пабольшыць, ашчэ троха панасіў-ба. В. Старина. Пабоўтаць (плацьце),—помыть, болтая в воде, бельё. К калодзіжу трэба несьці пабоўтаць плацьця. Аж у двух вадах пабоўтала плацьця. В. Старина. Пабрахаць, дзс. — полаять. Сабака пабрэша ды сьціхня. — 2) наговорить ругательств. Ты маўчы лепяй: ён пабрэша ды пойдзя. В. Старина. Пабрыціць,-цца,дзе.—побрить,-ться. Пабрыціў вусы, каб у рот ня лезьлі. Ці ня сам ты етак пабрыціўся, што каля вуха валасэ тарчаць? В. Старина. Пабудавоць, дзс. — построить. Зарабіў сабе грошай ды пабудавоў новаю хату. В. Старина. Пабукацца, дзс. — постукаться лба* ми (о баранах, козлах). Хай пабукаюцца баранэ. Казельчыкі пабукаліся. В. Старина. Пабуцьвець, дзс. (прм. пабуцьвеўшы) — подгнить от сырости. Пабуцьвяла бярвеньня, лежачы на