Мязга 162 Наадварот Мязга, i, ж.—мезга, камбий. 1к ня было чаго есьці, дык елі даўней мязгу з яловаі кары. В. Старыка. Мяккі, прм. (пам. (мякінькі, пре. мякка)— мягкий. Добры, мяккі сяньнік. Мякінькая булка. Любіць, каб смашна есьці да мякка спаць. В. Старина. Мякчэй, пре. в. ст.—мягче. Мякчэй сьцялі пасьцель. В. Старина. Мяла, а, н.—1) пест. Даць яму кія й мяла-—i таго ашчэ мала. Прик. В. Старина.—2) глупец, тупица. Мяла ты дурноя; ты-ж ня тоя робіш! В. Старина. Мяліца, ы, аг.—большой глупец, тупица. От нейкая мяліца: нічога ня панімая, хоць ты яму ў лоб страляй. В. Старина. Мян£к, мянька, м. — рыба налим (Lota). Налавіў цэлаю торбачку мянькоў. В. Старина. Мянтшика 1, ж. — особый брусок для точения косы, состоящий из деревянной пластинки, по обе стороны которой наклеен точильный песок. Мянташка ня бярэ касы. В. Старина. Мянташыць касу, — точить косу .мянташкаю*, быстро потягивая последнюю по обе стороны острия. Касу трэба ўмець, як мянташыць. В. Старина. Мяньц/ць языком,—гл. Малоць языком. Меньціць баба языком ды й толька. В. Старина. Мяняць, дзс.—менять, обменивать, Хто мяняя, у таго хамут гуляя. Прик. С. Навасёлкі, Пух. р. Мярзьляк, ś, -и.— 1) мерзлый предмет. Картопля—адны мярзьляке.— 2) зябкий. Вой які мярзьляк: у кажуху i то яму холадна! В. Старина. н. На; наце, викл. — на, бери; возмите. На, йзьзеш дульку. Наця вам ваша, i ня хочу вас боляй знаць. В. Старина. Наабіраць, дзс. — 1) начистить картофеля. На'біралі картоплі навяМлртвы, прм.—мертвый. Мяртвага зараз будуць прыбіраць дыкласьці ў дамавіну. В. Старина. Мяртвых вял/кдзень,—день радоницы. На мяртвых вялікдзень пойдам на могілкі. В. Старина. Мяс/ць,-цца, дзс.— I) месить в обыкн. знач. Пара дзяжу мясіць. Цяжка месіцца цвета. —2) мять кого кулаками, ногами. Падаброў пад сібе ды давай мясіць кулакамі. Месіць яго ботамі. В. Старина. Мясьцша, ы, ж.—место. Добрая тут мясьціна: жыць можна. В Старина. Мятдща, ы, ж. — полевица обыкнов. (Agrostis vulgaris L). Мятліца—хлебу палавіца, а званец— хлебу канец. Прик. С. Навасёлкі, Пух. р. Мятллж, й, мятлік, а, м. — мятлик обыкнов. (Роа trivialis L) и луговой (Роа pratensis L). Пара ўжо касіць на кургане: мятлюк сохня. На ялавіня мятлік парос. В. Старина. Мятиушка, i, ж.—вербейник (Lysimachia vulgans L). С.Навасёлкі, Пух. p. Мяц&яіца, ы, ж.— 1) мятель. Усхадзілася вялікая мяцеліца—2) танец. Дзеўкі лашлі скакаць мяцеліцу, В. Старина. Мяшанец, нца, м.—человек, родившийся от родителей разных наций. Ажаніўся на цыганца — дзеці будуць мяшанцы. В. Старина. Мяшаць, дзс.'— 1) смешивать. Ня мяшай ўсяго ў вадну кучу.— 2) пахать вторично. Пара ўжо мяшаць на ячмень.—3) мешать в работе. Ня мяшайця мне, дзеці! В. Старина. чару.— 2) нарвать вишен и пр. На'біроў вішань з гарняц. В. Старина. Наадварот, пре. — наоборот. На'тварот надзеў сіваму каню вобрыць. В. Старина