Жытні 96 Жытні, прм.—ржаной. Іеьпяклі жыт- | ні хлеб. В. Крамяні, Пух. p. ! Ж&тніца, ы, ж.—ржаная салома. | Саломa жытніца траўлівая. B. Kpaмяні, Пух. pЖытнішча, a, н.— поле, бывшее под рожью. На жытнішчы пакідалі картоплю. В. Старына. Жыўнасьць, І, ж. 1)— питание, корм. Пылянятам на дварэ німа ніякаі I жыўнасьці. — 2) питательность.! Яда ета слабая: німа ў ёй ніякаі j жыўнасьці. В. Старына. * Жыўцом, пре. —жыйьем. Хоць ты жыўцом лезь у магілу: так прыпякло ета жыцьця. В. Старына. Ж&цік, а, м.—плевел оп'яняющий j (Lolium temulentum L). У выль-! не адзін жыцік. В. Старына. Жыць, дзс. (безас. дзс. жывецца)— жить. Трэба так жыць, як на-; бяжыць. Прык. В. Забалоцьце, Сьмы. р. Жыве, ік кот с сабакам. \ Ат, жывом памаленьку. А чым | Забідца яму кепска жывецца: хлеба німа ці што? В. Старына. Жыцьце, я, к.—жизнь, житьё. Жыцьця маё—ад но тора. В. Старына. Жабры, аў, мн.—жабры. Рыба дыхая праз жэбры. В. Старына. Жэгчы, дзс.—жечь, перепаливать. Дакуль ты будзяш маё нутро жэгчы? В. Слопійіча, Шацк.р. Жамяць, i, ж.—мелкота, применяется к малым детям. Набок, жэмяць! В. Крамяні, Пух. р. Жэрабе, я, н.—жребий. Аляксандра выцягнаў вялікая жэрабя. В. Старына. Жардзе, я, н. з б — жерди. Мужчины паехалі па жэрдзя. В. Старына. Жардка, i, ж —жердь. На плот ашчэ трэба дзьве жэрдкі. В. Старына. (Пр. Жардзіна). Жаўжык, а, м.—резвый мальчуган. Ах, жэўжык еты! як ён ўмея падражнявацца с старымі! В. Старына. 3. За, прыйм.— 1) в значении „во время* За Мікалаям (даром) ета было. За панщчынаю было. Ашчэ за маей памяцьцю рабілі паншчыну.—2) в значении предл. „в". У гаспадарца ўсё йдзе за парадкам. В. Старына. Забабоны, наў, мн.— предрассудки, суеверия. Ета ўсё бабскія забабоны. Слухай ты бабскіх забабонаў! В. Старына. Забавіцца, дзс.—задержаться. Лашоў па дзелу ды троха забавіўся. В. Старына. Забажыцца, дзс.—начать усиленно божиться для отрицания чего. 1 забажыўся, i замаліўся, што нічога ня ведая. В. Старына. Забаранаваць, дзс.—заборонить. Забаранавоў ячменю ганьке. В. Старына. Забараняць, дзс. (зак. забаранщь, прм. забаронены)— запрещать. Раб!, што хочаш, ніхто табе ня забараняя. Забаранілі на атавя пасьціць. Сяголята Глушня (уро* чище сенокоса) забароняна. В. Старына. Забарсаць, дзс.—продеть „абору* в ушки лаптя. Ня ўмеяш ты забарсаць лапця. В. Старына. Забарсьні, ней, мн.— перекрестная завязка „абор* на ступне. Зашмаргай забарсьні. В. Белае, Пух. р. Забауляць,-цца, дзс. {зак. забавіць, . цца) — развлекать,-ться; занимать,-ться. Забаўляй-жа, хай ня плача дзіця. Забаўляяцца з дзецьмі, ік малы ўсядно. Каб дзіця чым забавіць, дык яно ня плакала-б. Во няхай забавіцца, пагуляя. В. Старына. Забачыць, дзс.—посмотреть. Йдзі забач, што тут робіцца. В. Старына. Забіваць,-цца, дзс. {зак. заб/ць, цца)— 1) убивать кого. Біця, колька ўлезя етаму гаду, толька на сьмерць ня забівайця. Забіўся чалавек на сьмерць.—-2) вколачивать. Забіў у сьцяну цьвіх. В. Старына. Забіцца, дзс.—запрятаться. Во аж куды ён забіўся, думая,—й ніхто ня знойдзя. В. Старына