АДБРОДЖВАЦЬ, незак. Обозначать границу на сенокосе, прокладывая след. Тут неnадалёку калгасаўцы косяць, а яны і дзень і другі — усё мяжу адброджваюць. Чорны. АДВЕКУ, прысл. Испокон веку, с древних времён. Радасны ўздым яшчэ больш зрабіў яго [Міхала] цвёрдым і ўnэўненым у сілах, якія адвеку былі і будуць у жывым чалавеку. Чорны. Гэтулькі славы! Я не бачыў, можа, адвеку, каб гэтулыtі славы, ды ўсё аднаму чалавеку. Сіпакоў. Так ужо заведзена адвеку: дружба, грамада і талака. Прануза. Дзе гразь мясіў адвеку ды кладкі клаў народ — трывалую гравейку насыnалі за год. Гілевіч. АДЖОН, -у, м., уст. Отработка на жатве или на поле за услугу, ссуду и под. Нехта тонкім голасам nамагаў яму [Махлаку]: — Не nадацца, браткі, што гэта за работа! Куды ён улазіць, ці даўно сам у мяне на аджон картоnлю сеяў! Чорны. Ніякі калгас не будзе nазычаць збожжа ў другім калгасе на аджон ці на адкос. Лужанін. Той, хто бярэ каня, nавінен nлаціць аджонам ці яшчэ чым. Каваленка. АДЖЫНАЦЬ*, незак. Отрабатывать на жатве. Жнеі былі ўжо «заробленыя», аджыналі за вінаватае: таму бульбы nаўасмінкі даў вясною, таму мукі на хлеб — і цяпер Каржакевіч мог узяць іх, калі сам хацеў. Крапіва. АДКАВЯЛІЦЬ, зак., разм. Отрезать, отхватить большой кусок (хлеба, сала и под.). — Бяры от... — дужаватую такі лусту адкавяліў Пятрук свайму nамагатаму. Калюга. — Добра махнуў, — папраўляе nакрыўджаны, — nалавіну дрэва адкавяліў. Лужанін