КАЧУР, КАЧУРКА гл. КАТЛЯК КАЧЭЛЯ ж. Калыска, люлька. Для рабёначка качэлю муж рабіў. Галбея Паст. Параўн. калубель. КАЧЭРГА гл. КАЧОРГА КАШАК гл. КАЦЯРА КАШАЛА1, памянш. КАШАЧКА ж., КбіПАЛЬ, КОШАР м. 1. Кашэль; вялікі кош; карзіна. На дварэ еазьмі кашалу. Арляны Сен. Бяры кашалу, пойдзем кароў карміць. Грушава Чаш. Назбіраў кашачку яблыкаў. Макаравічы Докш. Мы кошалем не пользуімся, а ён так стаіць: мала лі што? Азёркі Гар. Кошар ледзь прынёс, аж запарыўся. Баяноўшчына Пол. Параўн. кілунка, корфа, корхла, кубал. 2. перан. Нязграбны чалавек. Кашала ты, не глядзіш, куды ідзеш. Акцябрскі Чаш. Параўн. кашанда. КАШАЛА2 ж. Калёсы з драбінамі. Столъка сена на кашалу ўсцягнулі, аж страх! Лялеўшчына Гар. КАШАЛЩЪ незак., перан, Пустасловіць. Ты не кашалі, а бярыся за работу. Стралкі В.-Дзв., Грушава Чаш. КАШАЛЯЦЦА незак. Блытацца. Запрі ката ў хлеў, кашаляецца пад нагамі на кухні. Канаты Гар. Трава кашаляецца пад нагамі. Завольша Лёзн. КАШАНДА аг.} асудж. Нязграбны чалавек. Як пройдзіць гэта кашанда, то кацёл аберніць, то вядро перакуліць. Пусташы Пол. Параўн. кашала1 ў 2 знач КАШ А РЫЦЦА незак. Мыцца. Трэба хутчэй кашарыцца, а то не паспею сабрацца. Косарава Глыб. КАШАРЫЦЬ незак. Паляваць на мышэй (пра ката). Кот у гаражэ кашарыць. Кавалі Глыб. КАШАТШК м. Чалавек, які любіць гуляць, забаўляцца з катом. Ката трогаў - ідзірукі памый, кашатнік. Казловічы Гар. К А ПЛАТЫ мн. Кацяняты. Кошка прывяла аж пяць кашат. Рацькава Уш. КАШАЧКА гл. КАШАЛА1 КАШЛЯВЫ прым. Хворы, які кашляе. Зусім кашлявая стала, да ўрачанада. ІванскЧаш. КАШЭЛЬ м. Кашалёк. Дай кашэль, пайду ў магазін. Баева Дубр. А ім абы кашэль набіць. Што ім тыя дзеці нада? Шыбекі Арш. КАЯК м. Невялікая лодка з вёсламі на двух чалавек. У суседнюю вёску miae ал i на каяку. Гута Паст. КВАКУХА, КВОЧКА, КВОШКА ж., заал. 1. Квактуха, курыца, якая выседжвае або водзіць куранят. Нада пасадзіць ціплят пад квакуху. Жукоўшчына Шарк. У натай квочкі й цыпляткі скора выведуцца. Бачэйкава Беш. Квочку ў хлеў
Дадатковыя словы
квакўха
4 👁