Колас Суквецце большасці злакаў i некаторых іншых раслін, у якіх кветкі не маюць кветканожак i размяшчаюцца ўздоўж канца сцябла; суквецце з пладамі, насеннем гэтых раслін. колас м. — агульн. (АЛА, СПЗБ, TC, Ластоўскі, ЛП, Мат. Гродз., Сл. Гродз., Станкевіч), каласок м. памянш. — Чэрв., Краснап., Карэл., Навагр., Жлоб., Чач., Вілен. p. (Бялькевіч, СПЗБ, Шаталава, Шатэрнік, Мат. апыт.), трос м. — Гродз. (Сл. Гродз.); назвы ca зборным значэннем: калоссе н. — агульн. (АЛА, Каспяровіч, ЛП, ТС, Юрчанка), калассё н. — Круп. (СЦБ), каласы мн. — Воран., Слон. (Мат. Гродз., Мат. апыт.), каласавтне н. — Тал. (Шаталава), калдсейка ж. — Стол. (ТС); пусты колас: глухое жыта 'каласы з дробнымі пустымі зярнятамі' — Астр., Воран. (СПЗБ), плёвы мн. — мясц. (Насовіч); назвы коласа паводле іншых прыкмет: блізнюк м. 'адзін з двух каласоў, што зрасліся' — Драг., Пін., Іван., Стол., Лун. (ЛП), падгдніч м. 'заморак, недаразвіты колас, кволы парастак i інш.' — Стол. (ТС), пысы мн. 'нявымалачаныя каласы' — Чэрв. (НЛ); стаям м. 'сухі колас у жыце' — Бяроз., Пін. (ДСБ, Шаталава), стдраж м. 'першы колас у жыце' — Жытк. (ТС). Часткі коласа Асцюк 'тонкі доўгі вусік на каласах некаторых злакаў': асцюк м. — агульн., акрамя паўн. р. (ЛАБНГ, Каспяровіч, Мат. Гродз., Насовіч, СПЗБ, Станкевіч), асцюкі' мн. — Слон. (Мат. апыт.), асцюлъка ж. — віц.-маг. г. (ЛАБНГ, Насовіч, Станкевіч), аўсцюк м. — Астр. (Мат. Гродз.), гасцюк м. — Воран., Зэльв. (Мат. Гродз., Сцяцко), асцяк м. — Гродз., Шчуч., зах.-пал. г. (ЛАБНГ, СПЗБ), гасцяк м. — Гродз., Шчуч. (СПЗБ), вусцяй м. — Драг., Малар. (ДСБ), асцёнь м. — усх-маг. р. (Бялькевіч, На
2 👁