Раслінны свет: тэматычны слоўнік (2001). Л. П. Кунцэвіч, В. М. Курцова, А. А. Крывіцкі

СПЗБ, НЛГ, Шаталава), дзеравяка н. экспр. — агульн. (Мат. апыт.), дзяроўя мн. зборн. — Лоеў. (Янкова), лясі'на ж. — Сен. (Каспяровіч), лясініна ж. адзінк. — Лёзн. (Каспяровіч), пень м. 'адно дрэва' — Чэрв. p. (Шатэрнік, Станкевіч), карчак м. 'дрэва з карча' — Пух. (СЦБ), смаліна ж. 'смольнае дрэва' — Драг. (ЛП), дзерць ж. 'тоўстае дрэва' — Паст., Іўеў., Пух. (СПЗБ), калатдука ж. 'нізкае i грубае дрэва' — Іўеў. (ЛАБНГ), кракаціна ж. 'нізкае дрэва на нізкім, балоцістым месцы' — Драг. (ЛП), жорасць ж., лсэрасць ж. 'нятоўстае высокае дрэва без сукоў' — Стол. (ТС); дрэва без сукоў ці малагалінастае: луціца ж. — Лоеў. (Янкова), галамёнь м. —- мясц. (Станкевіч); старчак м. 'дрэва з абламанымі сукамі' — Лун. (Шаталава); сукаватае, разгалінаванае дрэва: вілакі мн. — Карм. (Мат. Гом.), вілкі мн. — Слаўг. (Мат. апыт.), вілы мн. — Шчуч. (Мат. апыт.), рагаліна ж. — Нясв. (Мат. апыт.), рагаль м. — Слаўг. (Мат. апыт.), рагатае дрэва — Слон. (Мат. апыт.), галалядзъ ж. — Тал. (Мат. апыт.), барсук м., балбучча н. — Слаўг. (Мат. апыт.), рало н. — Старадарож. (Мат. апыт.); дзяртуха ж. 'невысокае дрэва з густымі суччамі' — Лаг. (Варлыга, Станкевіч), галавач м. 'раскідзістае дрэва на адкрытым месцы' — Ваўк. (Мат. Гродз.), гай м. 'дрэва з раскошнай кронай' — Ветк. (Мат. апыт.); каржакаватае дрэва: карэмза ж. — Жытк. (ТС), карэмзачына ж., карэмзачё н. зборн. — Стол. (ТС), карамжа ж., карамжак м. — Смарг. (Станкевіч); крывое дрэва: крывта ж. — Паст. (СПЗБ), крывуля ж. — Лаг. (Варлыга), касапля ж. — Віц. (Мат. апыт.), гарбёлъ м. — Гродз. (ЖНС), гнуцікі мн. — Раг. (СПЗБ), кляпы мн., кляпое дрэва — усх.-пал. р. (ЭСБМ), ардзиина ж. — Паст. (СПЗБ); крывое дрэва, у якім сарцавіна не ў цэнтры: крэж м. — спарадычна зах.-пал. г. (ЛП, Шаталава, ЭСБМ), гражастае дрэва н. — Іўеў. (Мат. Гродз.); крывое, сукаватае, непрыгожае дрэва: карачына ж. — Стол. (ТС), карач'е н. зборн. — Жытк. (ТС), карачун м. — Мал ар., Драг. (ЛП, НЛ), карачынь ж. — Кам. (ЖНС), каркалша ж. — Верхнядзв. (НС); капань м., капанёц м. 'дрэва, корань якога