Развязаўся мех не на смех. А. Русіновіч, 1954, Светл. 13.329; А. Фядосік, 1960; Капатк. 8.1.76. 1666. Бог весць, што ў катоме есць, а вядома таму, хто кладзець. Ром., Зап., I, 215. 1667. Парожні мяшок плечы муляе. А. Махнач, 1952, Уздз. 13.10.15. 1668. Карман тоўсты, пяньковы. М. Мельнічэнка, 1950, Гом. 13.3.29. 1669. Паніч — торба ды й біч. Fed., 217. 1670. У старцах жыць, да з перцам есць. Нос, 20. а) Хоча старцам жыўшы, ды з перцам еўшы. Радч., 249. б) Хоча ў старцах жыўшы з перцам есць. Л. Царанкоў, 1960, Крыч. 13.9.2. в) Паны нішчымныя: у старцах жывуць ды з перцам жруць. К. Кабашнікаў, 1962, Гор. 8.1.77. 1671. У старэцкім целе да панская душа. Нос, 20; Дуб., 65. 1672. I ў старца душа не пень: хоча хлеба i канапель. А. Ліс, 1971, Шарк. Вар.: Рапан., 46; Добр., Смол., 117. 1673. 3 торбаю трасуся, да нікога не баюся. Сержп., 23. 1674. Нашы старцы пайшлі ў танцы. Сержп., 23. 1675. Старцы пугі на пугі мянялі ды барышы півалі. A. Ліс, 1963, Міёр. Вар.: Добр., Смол., 117. 1676. Старац старца ненавідзіць, а павадыр абодвух. Т. Лапаці~ на, 1961, Рэч. 13.3.24. а) Старац старца не любіць, a хазяін абыдвух. Pietk., 393. 1677. Старац старца не знаходзіць, затое павадыр павадыра знаходзіць. /. Суконкін, 1960, Церах
10 👁