в) Кажан край мае свой абычай. Fed., 3. г) У кожнай старане свой звычай. Бяльк., 188, Бял. 86. У добрым краю набярэш скора звычаю. Ляцкий, 48. 87. Што край — то абычай, што старана — то навіна. Ляцкий, 60. а) Што старана — то навіна. /. Ламека, 1965, Ваўк. 13.10.2; М. Грынолат, 1970, Ашм. 8.2.26. 88. Іншы горад — іншы гонар. Янк. М., 130. 89. Што горад, то нораў, а што старана, то інша навіна. Fed., 112. а) Што горад, то нораў, што дзярэўня, то абычай. Ром., Зап., III, 235. 90. Што сяло, то нораў, што край, то абычай. Ссржп., 77. 91. Кожнае сяльцо мае свае нараўцо. 1961, Рзч. 13.9.5. а) Дзе сялцэ, там i нараўцэ. М. Грынолат, 1973, Acin. 92. Як дзярэўня, то павер'е. М. Грынолат, 1960, Cip. 8.1.47. а) Што ні дзярэўня — вера, што ні дом — толк. Д. Шыцік, 1961, Дубр. 13.9.6. 93. Што хутарок — то гаварок, што сяльцо — то слаўцо. «Голас Радзімы», 1973, № 14, Р. Яусееу, Бял. 94. Што старана, то барана. 1961, Брасл. 13.9.5. 95. Што ні хата, то свой комін. Рапан., 273. 96. Той добры край, дзе хлеба акрай. 1961, Брасл. 13.9.5; Сцяшк., 610, Гродз
Дадатковыя словы
грынблат, павере
10 👁