Прыказкі і прымаўкі (1976). Кніга 1. М. Я. Грынблат

Святыя пакровы пакрываюць траву лістам, зямлю снегам, ваду мёдам, a дзяўчат шлюбным чэпкам. «ШМ», № 11. 788. Прыйшла пакрова, пытае, ці ты да зімы гатова. М. Смура~ га, 1961, С вкл. 13.1028. 789. Прышла пакрова — усохла дуброва. Радч., 248. 790. Пакровы — зарыкалі каровы. М. Грынолат, 1972, Слон. а) Пакрова — зарыкала ў хляве карова. М. Шлык, 1969, Зелье. 791. Ад пакровы дай карове. Д. Шыйік, 1961, Дувр. 13.9.6. а) На пакровы дай сена карове. Антоп. 13.8.3. 792. Хто сее па пакрові, не будзе меў чаго даць карові. Fed., 213. 793. На пакроў мароз — сей пад кустом авёс. Мат., 175. 794. Пакроў, пакрый ваду лёдам, а пчалу мёдам. М. Грынолаг, 1971, Глыб. 8.2.43. 795. Пакрова усюська пахова. Ałhen. 796. Не пакрылі пакровы — не пакрыюць i каляды. «ШМ», № 11. 797. Пакроў пытаецца ў латроў: «Айдзе вы летавалі i йдзе зімаваць будзеце?» Нос, 148. 798. Пакроў пытаецца ў латроў: «Айдзе вашы рукавіцы i шубы?» Нос, 148; Нос, Слов., 272. 799. Праходзіць пакрова — раве дзеўка, бы карова. Сержп., 64. 800. На Пранцішка шукае зярнят у полі мышка. «ШМ