Прыказкі і прымаўкі (1976). Кніга 2. М. Я. Грынблат

а) Хто каго любіць, той таго й чубіць (тубіць). Нос., 176; РуБош., 191; Радч., 247; Еед., 167; Рісік., 329; Р. Мухляда, 1965, Шчуч.13.10.5. 6) Хто каго чубіць, той таго любіць.. Вайгяніца, 1965, 1ў. 13.10.41. в) Хто каго любіць, той таго і скубіць. Дуб., 68. Хто каго любіў, той таго ўбіў. Фадч., 247. Няхай мяцеліца круціць, а хто любіць, ту той лупіцьЛяцкий,28. З вялікай любосці не раз кій паламаець косці. Крэмнеў.Нагатуе хазяйка, калі пагуляе нагайка. Ляцкий, 22; Йанч., 228. Пужка-жыгушка, аджыві жанушку. Нос., 141; Дуб., 48Бабу бі молатам, зробіш золатам. Жанч., 226. Хоць таўкачом, дак ёсць па чом. Мос., 173; Дуб., 69. То дубцом, то лазінаю, каб была гаспадыняю. К. Пвірка, 1974, Валож.8.74.80. Не бі жонкі, мужык, а бі жончын язык. Гед., 365. Карсву б'юць за зык, а бабу--за язык. Бяльк., 509, Краснап.; Сцяшк., 595, Шчуч; Мін.-"Мал., 1974, 167, Уздз.; Н. Купцоў, 1967, Ветк. 13.3.29. Не б'е жонкі мужык, а б'е жончын язык. Реа., 362. а) Не б'е мужык,але язык. Реа., 127. 6) Ліхую жонку языкб'е. Янк. М., 26. в) Бабу не мужык, а язык б'е. Сцяшк., 290, Гродз