Прыказкі і прымаўкі (1976). Кніга 2. М. Я. Грынблат

Праўда, як алей: што ні рабі, то яна наверх выйдзе. Рісік., 387.. Праўда з дна мора выносіць. Ахрым., 48.. Праўды ў моры не ўтопіш. В. Зубараў, 1956, Гом. 13.3.29.. Праўду ў яму не закапаеш. Рапан., 239.. Праўда не ўтоне і не згарыць. Янк., Дыял., І, 216, Глуск. а) Праўда ў вадзе не тоне і ў агні не гарыць. Сержп., 165. Вар.: Рапан., 238. 6) Праўду і ў полымі не спаліць, і ў вадзе це ўтапіць. Рапан., 238; Н. Парукаў, 1958. Добр. 13.3.29. Усё мінецца, адна праўда застанецца. Л. Лашко, 1967, Дзятл. 13.10.30. Праўда груба,але богу люба (міла). Нос., Слов., 192; 4у6., 48; Добр., Смол., 68 Праўда не шкварка -- з блінамне з'ясі. Г. Цішчанка, 1970, Астр. 6.2.29. Што праўда, то не брэх. Кур., 212. Што праўда, то не грэх. Нос., 189; Т. Багдзевіч, 1962, Шчуч. 13.10.6; Л. Царанкоў, 1960, Крыч. 13.9.2; М. Грынолат, 1976, Лаг. а) Што праўда, то не грэх, што ворак (торба), то не мех. Ляцкий, 60; Л. Стаўровіч, 1957, Рэч. 13.3.29; Л. Корсак, 1961, Асіп. 13.9.11; Г. Карачун, 1957, Клецк. 13.10.14. Праўда - не грэх, а прыходзіцца ў жыццю, што й пяпраўда грахом не бывае. Ляцкий,32. Грэх грахом, а праўда праўдай. Ляцкий,8. 28. Зак