Чужыя языкіне спяць. Реа., 126. Людзі сплятуць смалену кабылу. Реда., 63. а) Людзі сплятуць і смаленага дуба. Ееда., 63. 6) Людзі чаго не скажуць -- і смаленую кабылу змажуць (зложуць). Дуб., 32; Нос., Слов., 595. Людзі з блахі зробяць вала. Реа., 63. Уданыяк запраданы. Нос., 166; Ред.,317. Удёныгорш забітага. Ред., 317. Не пускай свайго языка па заўголлю. Добр., Смол., 136. Бывае свой язык горай за ліхога суседа. Янк., Дыял., ПІ, 154, Глуск. Ад языкоў нідзе не ўцячэш. Ред., 122. Пра яго і ў Маскве ў лапаць звоняць. Л. Царанкоў, 1960, Мінск 13.9.2. Дзе конь, там воз, дзе дзеўкі, там плёткі. Сах. Гэта плёткі старой цёткі. А. Русіновіч, 1954, Светл. 13.3.29. На каго людзі, на таго і куры. Ром., Зап., 111, 225. Добрыявесці не ляжаць на месцы. 7961, Кап. 13.9.5. Вар.: а Пазнач, 1952, Уздз. 13.10.15; Г. Шумская, 1967, Кліч. Пакуль па дроце, дык хутчэй па плоце пяройдзе. З нар. сл., 116, І. Яшкін, Пух. Скажаш слова, а даложаць дзесяць. Р'еа., 282; Сцяшк. 608, Бераст
2 👁