У хворага здароўя пытаюць. Ром. Бел.,І, 312. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188. 189. 190. Як чалавек здароўе страціць (пазбудзе), тагдыяго ацэніць. Еед., 352. Усякаму свая рана баліць. Ром., Зап., І, 216. Вар.: А. йадзейка, 1965, Шчуч, 13.10.6. Кожнаму свая хвароба важная. Сержп., 62. Боль маўчанкіне знае. Сержп., 62. Каму баліць, той і крычыць. Рубош., 72. Вар.: Ред., 21; Сара 82; Л. Даранкоў, 1961, Рэч. 13.9.2; 1961, Брасл. а) Каму баліць, той стогне. Реа., 21. 6) Каму баліць, той і студзіць. Шырма, 205; А. Махнач, 1952, Уздз. 13.10.15. У каго што баліць, той аб тымі гаварыць. Ляцкий, 49. Лягушка квокчыць, свой нядуг цешыць. Нос., 76; Дуб., 32. Загаварыўся, што стагнаць забыўся..Л. Даранкоў, 1961, Крыч. 13.9.2, ' Не кажан хворы, што стогне. Ред., 65. Вар.: В. Іваноўская, 1961, Раз.6.1.74. Скрыпучае дзерава доўга стаіць. Нос., 150. Вар.: Сержп. 81; 1961, Кап. 13.9.5; Л. Царанкоў, 1961, Касц. 13.9.2. а) Скрыпліва дзерава перажыве і здаровае. Реа., 92. Вар.: РіеіК., 319. 9) Скрыпучае дрэва стаіць, а здаровае ляціць. Ром., Зап., ПІ, 231 в) Скрыпучае дрэва два вякі жыве. С. Маісеенка, 1965, Длоб
3 👁