вы). Вое дроў насек, а дома папілаваў, пабіў. Набіў дроў, што на нядзелю хваціць. БІЧО'УКА ж. Біла ў цэпе. Адарвалася бічоўка. БУФКА ж. Доўгая суконная адзежына, род армяка. Бурку на марос надзяваюць, у деш, у завею. Бурка з распоркай ззаду. БУ'ХАВШЫ мн. Тое, што i пагалоўшчына. Сусетка паклікала на бухавіны, дык нада схадзіць. ВЕ'ДАМКА ж. Павестка, позва. Ведамку ў сут прыслалі. ВУЛЬ-ВУЛЬ-ВУЛЬ выкл. Словы, якімі падзываюць авечак. Вуль-вуль, авулькі мае! ВЬГЛАЖЫЦЬ зак. Кастрыраваць. Вылажыць быка нада. ВЯТРО'УКІ мн. Басаножкі. Вазьмі надзень вятроўкі, у куфры ляжаць. ВЯЦІ'СТЬІ прым. Галінасты, раскідзісты. Такая грушка добрая была, крэпкая, карэнне вяцістая. ГАРО'ХАВШЫ мн. Гарохавая салома. Як гарох змалоцяць, гарохавіны палучаюцца. ГАРШЧА'Н м. Ганчар. Бывала, даўней гаршчан у вёску прыедзець, развалы вялікія, з гаршкамі. ГЛІНЯ'НІК м. Гліняны гаршчок. ГРА'ЗЩЬ незак. Брудзіць. Ня летай так, панчох ні грасъ. ГУЛЬГАТА'ЦЬ незак. Абзывацца, крычаць (пра індыка). Індык гулъгочаць i гульгочаць. ДЗЬВЮХЗГМКА ж. Кабыла, конь, якія перазімавалі дзве зімы. Ужо дзьвюхзімку запрох у барану i барануецъ. ДРАУЛЯ'НІКІ мн. Беты на драўлянай падэшве. Са старых ботаў зрабіў драўлянікі i сам у школу хадзіў. ДРАУЛЯ'НКА ж. Шчотка з драўлянымі зубамі для часання лёну. Чарнюгі на драўлянку вычашам. ДРЫБЕ'ЦЬ незак. Дрыжэць, трэсціся ад страху. Дрыбела вечна, а цяпер ніхто мяне не страшыць. ДУПЛЯНА'ТЫ прым. Пусты ў сярэдзіне. Дуплянятая булъба. ЖАЛЕ'ЗЬНЩА ж. Шчотка з металічнымі зубамі для часання лёну. Ад жалезьніцы кудзеля называецца, ад шчэткі-шарсьцянкі — пачасъся. ЖУЧКТ мн. Сухія, невялікія скваркі. Жучкоў наеўся i харош