Народнае слова (1976). А. Я. Баханькоў

РАЗГІРЭ'КА м. Раскірака. Разгірэка гэты i сюды ўжо дапёў. РАЗГІРЭ'ЧАВАЦЦА незак., РАЗГІРЭ'ЧЫЦЦА зак. Раскірачвацца; стаяць ці сядзець, шырока расставіўшы ногі. Сеў, разгірэчыўся, сядзіць i сядзіць, а ты сядзі при ім. РАЗГІРЭ'ЧАВАВАЦЬ незак., РАЗГІРЭ'ЧЫЦЬ зак. Раскірачваць (ногі). Hi разгірэчавай так ногі косячы. РАЗЛАДЭ'ДЖ.ВАЦЬ незак. Доўга, няспешна расказваць, весці працяглую размову. Разладэджвая цэлы час, а тут работы сьеет. Слухай ты, што ён будзя разладэджваць. РАЗЛАДЭ'ДЗЩЦА зак. Разгаварыцца. Так разладэдзіліся, што ні чулі, як малоя прачнулася. Ціха, мужчыныі Паслухаем, што тут за рада,— супыніў крыху чаляднік свайго муляра, што разладэдзіўся быў са школьным вартаўніком (Нядоля Заблоцкіх, 264). РАЗЫДАВАТДЬ незак. Выкідваць штукі. Чаму на вечарынцы ці на вяселлі, як стануць абрусы паласкаць, жанкі ў штаны прыбяруцца ды калі ўсходзяцца разыдаваць (Hi госць ні гаспадар, 162). РАСКЕ'ПА м. i ж. Расцяпа. Толькі сам сябе злаяў: «Раскепа». (Hi госць ні гаспадар, 216). РАСКСУЛ м. Bicyc, неслух. Раскол нейкі, а ні хлопяц. Раскол гэны, што хоча, тое i робіць. РУ'ПЩЬ незак. 1. Трывожыць, выклікаць неспакой. Нешта рупіць дзіцяці, калі плача. Мне нешта рупіць, а што— ні ведаю. 2. Цягнуць, прыцягваць. Рупіць яму хоць рас за дзень зьбегаць да яе. РУўЯСЫЦЬ ж. Руплівасць. Рупясць таго гаспадара возьме (Hi госць ні гаспадар, 211). РУЧЬРЦЦА незак. Весціся (пра дамашнюю жывёлу). Што ні купіць, то ў яго ручыцца, а ў нас як калі. От каб гэтак, як каты, авечкі ручыліся (Тахвілін швагер, 55). РЫДВА'Н м. Пра мажнога, дужага чалавека. Хлопяц як рыдван — вялікі, дужы, а рабіць ні хоча. РЫМЕ'ЦЬ незак., ЗАРЫМЕ'ЦЬ зак. Злаваць, злавацца на каго-н., выгаворваючы яму ці гаворачы гэта сабе. Сьвякроў усю раніцу рыміць каля печы, а чаго — н( ведаю. Рыміць [бацъка]: «Ніхто па тваёй старасці спагады не мае. Шхто не сустрэне, не выправіць» (Hi госць ні гаспадар, 151). Язуп рыміць. Нешта ў скрыні перакідае (Там жа, 157). Сакратар зарымеў: «Ты, Андрей, свае