цаў? Знарок з хаты вынесла Шамручыха чыстую анучу пад калені падаслаць, каб не пакуцаў Савоста сваіх вучнёўскіх адметных штаноў (Нядоля Заблоцкіх, 264). ЛАГАНГЦЬ незак. Многа гаварыць попусту, абышто. Лагоніць na ўсім сяле — пакуль усе хаты пройдзя, то i вечар. Усё лаганіў, na сяле ходзячы (Трахім—штучны чалавек, 30). Толькі слухаць не люблю, што многа лагоніш i, што ні слова, дык салжэш (Іллюк-даследчык, 39). ЛАГО'ДЗІЦЬ незак., ЗЛАГО'ДЗІЦЬ зак. Майстраваць што-н. Лагодзіць сабе лыжы з доўгіх шчакецін. Злагодзіў добрыя сані. ЛАГО'ШЫ мн. Лагожы, развалкі. Лагошы скінь c саней, па дрова паедзям. ЛАДЭ'ДЗІЦЬ незак. Доўга няспешна расказваць, весці працяглую размову. Ладэдзіць цэлы час, а чаго хоча — нівядома. ЛАМА/Ш м. Стары нож; тупы малапрыгодны прадмет. Выкінь гэты ламаш, вазьмі добры нош. Знойдзе ламаш які, у каторым жалязка год пяць як не точана (Hi госць ні гаспадар, 157). ЛАПУШЬГЦЬ незак., НАЛАПУШЫ'ЦЬ зак. 1. Ipваць паспешліва, без разбору. Глядзі, як рэпу лапушыць. Налапушыў гароху поўную шапку. 2. Біць кагз чым-н. Калом лапушыць, а ён ні слова. ЛІЖЭ'ЦЬ незак., ПАЛІЖЭ'ЦЬ зак. Слабець, станавіцца меншым (пра мароз). Сёньня стала ліжэць — відаць, на адлігу. На вуліцы паліжэла троха; марос паменшаі). ЛО'КІШ м. Локадь. Патпёрся на локіш i сядзіць. Локішам яго атпіхнуў. ЛУ'ЧЫЦЬ зак. Трапіць, трапіцца, надарыцда. Не такі б быў Заблоцкім жаль, каб ціхія каты пападаліся, а то самыя крыклівыя ўсякі раз лучаць да іх (Тахвілін швагер, 54). ЛЬГБАЗІЦЬ незак. Есді павольна, не адчуваючы смаку, перабіраючы. Што гэта за яда — лыбазіць, есьць як ні сваім ротам. ЛЫТІ мн. Ногі; доўгія ногі. Распусьціў свае лыгі, дык ні сойдзясься — бехчы трэба. ЛЬГХТА ж. Пляткарка, балбатуха. Лыхта гэта зноў нешта нанесла па хатах, абрэхуя каго. з
Дадатковыя словы
злагодзіць, ламаіш, лучыць, налапушыць, паліжэць
9 👁