СЯЛЕ'НЕЦ м. Селядзец. Сяленцаў купіла. ТАУКАНГЦА ж. Клопаты па гаспадарцы, беганіна, мітусяніна. Мне i так хватая таўканіцы каля пены. ТО'ПЕНЬ м. Таптуха, рыбалоўная снасць. Хлопец топень усодзіць у воду, нагой патопае, i рыба ў топенъ. УВЯРО'Д м. Пашкоджанне, вывіх. Уверадзіў руку, баба палечыць увярод. УЛАВІ'ЦЬ зак. Злавіць. У хаця ўлавілі ката. Тоцькіна сабака ўлавіла верабейку. ХАЙЛУ'К м. Жабіна сховішча, «гняздо». Жаба зрабіла хайлук з траву. ХАРО'ШЫЦЬ незак. Ачышчаць. Капусту ссякаюць, потым харошацъ. ХВАШЧА'НКА ж. Вехаць з хвашчу або саломы для мыцця посуду. Павышаровая чарэп'я хвашчанкай. Пучок з саломы — усё раўно хвашчанка. ХВО'РАСЬШК м. Зараснік. Хворасьнік усякі есцъ— алешнік, лаза. ХЛУ'ПА прысл. Пахіла. Хлупа паставілі страху. ХЛУТІЫ прым. Пахілы (пра страху). ХЛЯ'БА ж. Сырая пагода з мокрым снегам. ЦУБГНКА ж. Бадыль. Цубінка расьце, а на ёй лісьцё вяліко. ЦЯЛГЦА ж. Цялушка. Каровы німа, цяліца толькі, але набегана. ЧАРЭТГЯ н. зборн. Дрэнны посуд. Чарэп'я павумывала, а вы палажэця на стол, яны i пасхнуцъ. ЧАШКА ж. Пасма нітак на клубку. Навіла вяліку чашку, то спусьціцца. ШАРО'Н м. Цвёрды верхні пласт снегу, шарпак. ШВЕФКАЦЬ незак. асудж. Гаварыць абы-што. ШКУРА'ПКА ж. Зарумянены вяршок малака пры кіпячэнні ў печы. ШУ'МАЦЬ ж. Пазаддзе, каласавіны. ШЧО'ДЗЕР м. Шчадрэц, шчодры вечар. ШЧЫТ м. Верхавіна дрэва. Шчыты пасхлі на яблынях. ШЧЭ'МКА ж. Шчэпка. Я'ТРАЗЬ ж. Пачырваненне вакол раны, прышча. Я'ТРЫЦЦА незак. Чырванець (вакол раны, прышча). Загоіцца скула i зноў усхопіцца, ятрыцца
Дадатковыя словы
сяленец, улавіць, харошыць, хворасьшк, хляба, чарэпя, шарон, шкурапка, шумаць, шчодзер, шчэмка, ятразь
5 👁