ХА'ЛІПА ж. Мяцеліца з мокрым снегам. ХЛЯ'БА ж. Снежная завіруха. Пайшоў жа дурань ў такую хлябу. ХЛЯ'БЫ мн. Упалыя бакі ў каровы. Карова выхудыяа зы зіму, німа на што глядзець — адны хлябы. ХРАПУСЬЦЕ'ЦЬ незак. Есці што-н. сухое. ХУДУІІІЧА'ВЫ прым. Хударлявы. Худушчавы Пецька з Арміі прішоў. ХЬІЛАМІ'ДА ж. Балахон. Надзеў нейкую хыламіду i пайшоў пы двырах. ЦЕ'МІНЬ ж. Цемра. Тыкая цемінь ны дваре стаіць, хоць вока выкыль. ЦЫ'БЫ мн. Доўгія ногі. Юпку кароткую надзела, выстывіла сваг цыбы. ЧАРЭ'ПЫЦЬ незак. Чэрпаць. C калодзіжа няёмка чарэпыць ваду. ШКЬІНДЬІБА'ЦЬ незак. Ісці кульгаючы. Думую, хто ета там шкындыбайа, аж ета Цімох. ШЛЫ'НДЫЦЬ незак. неадабр. Валачыдца, цягацца. Дзянёчык шлындыіць пы двырах як ніпрікаінный. ІНЛО'КНУЦЬ зак. 1. Ударыць чым-н, з адлегласці (часцей з рагаткі). Шпокнуў з рыгаткі віраб'ю пряма ў ьока. 2. Застрэліць. ГІывялі ў лес i абаіх там i шпокнулі. ШУБУНЯЧДЬ незак. Шумна раскідваць што-н. Кыбан нейкі ніспакойны стаў, як нешта яго точыць,— рыіць, шубуняя зямлю. ІІІЧАПСУТКА ж. Невялікая «шчэпаць». Сыпні шчапотку солі ў варыва. ШЧУБСУУКНУЦЬ зак. Упасці ў ваду. Шчука выскыльзнула з рук i шчубоўкнула ў ваду. Камінь шчубоўкнуўу ваду. ШЧЬІ'ТНА прысл. Шчыльна. Плахей масьцір, ня~ шчытна дошкі ў бані пылажыў. ШЧЭ'ПЫЦЬ м. Колькасць сыпучага рэчыва, якую можна ўзяць у тры сціснутыя пальцы. Нада купіць мукі — ні шчэпця німа. Шчэпыць солі. ШЬІПАРНУ'ЦЬ зак. Сказаць каму-н. шэптам, каб не пачулі іншыя. Дзядзька нешта шыпарнуў таму на вуха, тады ён задым, задым, ды ўдвору. ЯРЬ ж. Ярына
Дадатковыя словы
вірабю, халіпа, хляба, храпусьцець, худуііічавы, хьіламіда, шкьіндьібаць, шлындыць, шчьітна, шьіпарнуць, інлокнуць
2 👁