ЗАЖА'ЦЬ зак. Пашкодзіць, натрудзіць руку ў час жніва. Учора руку зажала, сярпом жнучы. ЗАКУХТНІК м. асудж. Чалавек, які мала выходзіць з хаты; сугней. ён у нас гот жыве, гэты закутнік, ніколі на вуліцу не выйдзя. ЗАЛЕТЛІЦА ж. Аблога. ЗБРСУЙНАЯ прым. Бадлівая (пра карову). Наша Вішня еельмі зоройная карова, прыдзецца прадаваць. ЗБЭ'РСАЦЦА зак. Пераблытацца, паблытацца (пра ніткі). Ніткі збэрсаліся, нічога не зробіш з іх цяпер. ЗВАРЯ'ЛЫ прым. Дурны, тупы. Калі бабы сварацца, яны кажуць адна на адну — звар'ялая. ЗЬВЯГЛЕ'Ц м. Уцякач. Дзе падзёўсё мой зьбяглец? Ужо пара сьнедаць. КАЗЛЭ' мн. Перакрыжаваныя асноўныя кроквы, якія падтрымліваюць страху ў гаспадарчым будынку. Колькі бэляк, столькі казлоў. КАПУ'СНІК м. Поле, дзе расла капуста. Пабеглі дзеці на капусьнік за качарышкамі. КАПЬІІІГКА ж. Прылада, якой размешваюць ежу жывёле. Капышкай пойло мяшаюць, а кажуць на яе яшчэ i калатоўка. КАРА7ФКА ж. Графін. Даўней гэто быў графін, куды лілі гарэлку, квас ці газу, карафка казалі. КАРА'Ч м. пагардл. Неахайны чалавек. Заўсёды ён граскі хадзіць, гэты карач, i баба ў хаце есьць. КАРАШО'К м. Корак, затычка ад бутэлькі. Карашок ад бутэлькі недзе згубіла. КАРБЭ' мн. Кругі на рагах каровы, па якіх вызначаюць узрост. Колькі цялят, столькі будзя карбоў. КАСМУЛІІА ж. Недагарэўшае палена дроў: галавешка. Не зачыняй засланку, касмушы яшчэ не пагарэлі. КАСЯЖ м. Касавокі чалавек. Касяком ён i нарадзьусё. КАЧА'НКА ж. Калыска на паўкруглых падстаўках. Гэтую прыгожую качанку мой хадзяін зрабіў. КЛЬЕНДА м. i ж. пагардл. Кульгавы чалавек. Клындай часьцей называюць жанчыну. КЛЫ'ПША м. i ж. пагардл. Чалавек, у якога доўгія нязграбныя ногі. У нас даўганогага чалавека дражняць клыпшай
Дадатковыя словы
дзьўсё, зажаць, збройная, збэрсацца, зварялая, зварялы, зьвяглец, капуснік, качанка
4 👁