И. Н. Крыўко ТАКГАВОРАЦЬНАДЗІСЕНШЧЫНЕМагэрыялы з вёскі Манякова Міёрскага раёна. А злучн. Ужываецца для сувязі слоў, якія паўтараюцца, адпавядае па значэнню злучніку i. Дзе ш ты хочыш, кап суха було: дошч ліў a ліў кажды дзень, як із луба. АБАЧХНУ'ІДЦА зак. Прачнудца. Я абачхнулъся часоў у двънаццыць, а гълъва балідзь-баліць. АБЖЪРГА'ЦЬ зак. Асядлаць нагамі, падабрадь над ногі. Малый абжъргау жърдзЫку i езьдзііць, як нъ кані. АБЖЪРГНУЦЬ зак. Пераступіць нагой. Кажуць, як абжъргнеш каго, піраступіж, дък расьці ня будзщъ. АБЖЬГРГЪВЪЦЬ незак. 1. Пераступаць. Абжыргъвый палкі, а ні чъпляйся за іх ньгамі. 2. Сядлаць нагамі, падбіраць пад ногі. Абжыргъвый, маліц, казёл i сядзі так, алі глядзі ні зваліся. АБІРА'НКА ж. Бульба, звараная неачышчанай, абабраная i гатовая да стала; пюрэ з татой бульбы. Сягоньня сваім я абіранкі нъварыла, ніхай ядуць — яе ў нас усе дужа любюць. АБІЧО'УКА ж. Біч, частка цэпа, якой б'юць па зерню. У нас хто бідж завець, a хто іначы: абічоўка. АБЛЕ'ТЪВЪЦЬ зак. Застацца дзе-н. на лета; пералетаваць. Аблетьвьлі твае дровы, цяпер, як карты, cy~ хусінькіі. АБЛО'ЖНІІДЫ мн. У выразах: каб (хай) на яго абложніцы; каб яго абложніцы аблажылі — ужываецца як лаянка. Кап яго абложніцы аблажылі, як ён нікога ня слухъщь. Хай на іх абложніцы нъ такіх курэй — увесь ячмень злажылі. АБЛЯБЁДЪЦЬ зак. Абакрасці. Ізь імі ні зьвязъвыйся, аблябёдъюдзь да ніткі