ры ўжэ нікудышны. Адно ўцяцерыцца i як слуп сядзіць на лаві. ФАЛЬШЬГВЯЦ м. Нсеумленны чалавек, махляр. Гаворыць адно, a робіць другое — фалъшывяц, ні чалавек гэто. ФЯРМА'Ч м. Работнік фермы. I сам робіць на фермі, i сын фярмач. ХАЛАСЦЯ'НКА ж. Халасдячка. Яна была халасця,нкаю доўго-доўго, a тагды знайшоўсё добры чалавек, бежаняц некі, i прьішоў у прымы да яе. ХАЛО'ДНІЦА ж. 1. Халадзіна, халадэча. Сёніка на дварэ халодніца такая, што хоць ты с хаты ні вылась. 2. Халоднае памяшканне. Наша хата такая ўжэ халодніца, што колькі ні палі, усё халадно ў ёй. ХАЛЯРЬГСТЫ прым. Нялюдскі, шкодлівы. От халярысты гэты кот! Дзе ні павесь каўбасы, скрось дастаня i пагрызе. ХАРАШЫНЯ' ж. Прыгажосць, хараство. Як цвітуць чолыні — от харашыня ў садзі том. ХАРЯТЭ', ХАРЯ'Т м. Дрэнны абутак. Халера йіх насіцімя, хар'ятэ тыя. Куплю сабе акуратныя боты. ХА'УКАЛО м. i ж. 1. Соня, хто часта пазяхае. Хай ужэ ідзе спаць, ні хаўкая хаўкало гэты. 2. Задушлівы чалавек. Трохі мацней падыдзя, так i хаўкая. Задуха бярэ хаўкало гэту. ХВАРУДКЛ прым. Надта хворы. Мусяць, ні устану я сёніка ў печы паліць, нека слабасць, хварутка саўсім стала. ХІТРУ'СЬ м. Хітрун. Ён цябе пад дурного хату раздва падвядзе, гэто добры хітрусь, мы яго ведаям ні адно сёніка. ХЛАПЧЬГСКО м., узмацн., непахв. Хлопец, хлапчына. / як табе ні брытко! Хлапчыско такі, a дзяцей квеліш. Гунь які хлапчыско вырас! ХЛЯБСУВЫ прым. Прызначаны для хлеба. Рошчына асталася ў хлябовуй дзесцы. Хлябову печ трэ паліць, тагды будзя цяпло. ХРАСЦГЦЬ незак. Прарошчваць (бульбу, насенне). Knn хуччэй пасходзілі картоплі, йіх трэба храсціць, а потум садзіць. ХРУШЧ м., непахв., перан. Малы, благі чалавек. Caм.а велька, мажная, а за такого хрушча замуш пайшла, што кот за ноч ззеў бы
Дадатковыя словы
халасцянка, хаукало, чблыні
4 👁