Народная словатворчасць (1979). А. А. Крывіцкі, І. Я. Яшкін

прыкметна клаў прадмет, кожны раз кажучы пры гзтым: «Шпілю, штлю, шпілявднчыку, таму дам, што на кончику, а ты, дзет, пазірай, каму хочаш, таму дай». Водзячы (дзед) стаяў i казіраў, а пасля адгадваў, у чыіх руках знаходзідда схаваны прадмет. Зімди збярэмся дзе-нібудзь у хату i ў шпілявончыка сабе гуляям. Рацічы. Назва паходзідь, несумненна, з вершаванай прыгаворкі, часткова дэфармаванай; пачатак яе нагадвае зварот: «Спі, Лявончыку...» Я'ВАР, у явар. Гульня хлопчыкаў i дзяўчынак, падобная да гульні ў гарэлкі (I). Удзельнікі гульні станавіліся пара за парай, хлопчык з дзяўчынкай. Вядучы звяртаўся да ўсіх з запытаннем: «Явар, явар, яварове, людзі, цо вы тут робіце?» Яму адказвалі хорам: «Будуемы мосты для пана стардсты. Тысянц кдні пшэпушчамы, а едного затшымамы». Пасля гэтага пара за парай праходзілі пад рукамі астатніх пар, а аднаго каго-небудзь затрымлівалі. Я добро помню, як сама гуляла ў явар. Забагоннікі. Матывацыя няясная, відаць, не звязана з назвай дрэва або гэтая сувязь мае другасны характар, аднак характэрна, што такая назва гульні фіксуецца ў заходніх раёнах Беларусі (Дзіцячы фальклор. Мінск, 1972, c. 687). Звяртае на сябе ўвагу іншы варыянт пачатку пытання, запісаны там жа: «Хавар, хавар, хавардве...» VI. Назвы, звязаныя з арганізацыяй i правядзеннем гульняў АЧСУК м. Ачко, адзінка падліку ў некаторых гульнях. Як ні зловіць мячык, то яму штрафны ачок запісваюць. Канюхі. БАХБА ж. Адзін з прыёмаў кідання сдізорыка пры гульні ў нджык (IV) з верхний часткі далоні. Баба ні заўсёды ўдавалася, часам i ні кіняш. Кунцаўшчына. БА'НДА ж. Адна з каманд, якія ўдзельнічаюць у гульні. Главар пёршай банды мацнёй пуская качолку. Копанікі. БРАЛЩ А ЗА КІЯ'. Мерадда за кіёк; брацца па чарзе рукамі, каб вызначыдь, каму выпадзе вадзідь або выконвадь вядучую ролю ў гульні. Давайщя брацца за кія, чый будзя верх. Клінчане. ВА'ДЗІЦЬ незак. Вадзідь, у час гульні выконвань