юцца. Дубовінькыя бочычка была ў нас, усё ў ёй гуркі салілі, іна ніізьвесна сколька жыла, адзь дзеда асталыся. Ж АЛЕЗНЕНЬКІЙ. Металічны. Жалезьнінькімі naлосычкымі прібілі прітылку, ато атЧжджала аць сьценкі, тожа гнілушычкі зыкладжыны, на іх дзіржацца прітылка ня хочыць. ЗАЛАЦЕНЕЧКІЙ. 1. Залаты. Уставіла б сабе зылаценічкія зубы, ці ў цябе незышта? 2. Добры, выключны. Сямён быў зылаценічкій чылавек, ён яе пряма ну руках насіў, такога пыіскаць ды пыіскаць толька. ЗАЛАЦЕНЬКІЙ. 1. Залаты. Па-мойму, зылаценькія серьгі, відзіш, як на сонцы гыряць. 2. Добры, выключны. Зылаценькія ў цябе былі хлопцы, ты ж прідзіш с поля, а ў дваре ўсё падзелына, усё прібраджына. ЗЯЛЕЗЕІЕНЬКІЙ. Жалезиы, металічны. Иешта зялезьнінькыя тама вылялыся, усё дно як чапок нейкій ці што, я ні прібраў. КАНАПЛЯНЕНЬКІЙ. Канапляны, колеру канапель, пярэсты. Мы ўсе любілі кыныплянінькыя масла з бульбыю. Кыныплянінькій платок у мяне доўга быў, гадоў пяць насіла яго. КАСЦЯНЕНЬКІЙ. Касцяны. У мяне, ты знаки, якей быў ножычык, чатырі лязы, кысьцянінькій. Кварціра адзьдзелына быгата, дайжа кысьцяненькія ручкі ў дзьвірях, усё пыдыгнана як сьледыіць. КІРПІШ НЕНЬКІЙ. Цагляны. Быгатыю хату сабв пыставіў, хундамінт кірьпшнінькій, бярьвеньня сасновыя цёсыныя, лес смольный-смольный, такой хаці веку ня будзіць, i самі ныжывуцца, i дзіцям астаніцца. КЛЯНОВЕНЬКІЙ. Кляновы. Ны бярёзывік i ны засолку луччы німа кляновінькыя бочычка, ат клёну ўкус нейкій друзей, луччы чым ат якога дзеріва. ЛАЗОВЕНЬКІЙ. Лазовы. Пы Зыбыльшаччу лазовінькія кусьцікі тырчаць трошку лі аборкыў, а мы ж помнім, якей лес тама быў. ЛІПАВЕНЬКІЙ. Ліпавы. Па-мойму, ета ліпывінькія начовычкі, дужа лёгінькія, бяреш у рукі — як пушынка. Піпывінькыга чырянца ня дзелый, у ём дзіржацца нічога ня будзіць. МЕДНЕНЬКІЙ. Медны. У нас тожа была меднінькыя кружычка, цяжолыя, цяжолыя, літра ну пуўтыра. Меднінькія пласьцінкі прібіты пы крыях. ПАШ АНІШ НЕНЬКІЙ. 1. Пшанічны, Ны празьнікі
Дадатковыя словы
гнілўшычкі, ныжывўцца
0 👁