выйдуць у альляненькіх рубашкых, бялюхтынькія, с косымі, учыцьвярых, як дубы, хлопцы, зь імі ніхто ні спруўляўся. АЛЬХОВЕНЬКІЙ. Альховы. Альховінькія дровы як высыхнуць,, гыряць хырашо, ну жары ат іх балымэя німа. АРЖ АНЕНЬКІЙ. Аржаны. Ета ўжо цяперя забылі, як тэй хлеб i печ, a, бувала ж, сьпякеш аржаненькыга, выніш сь печы, ат яго дух на ўсю хату. АРЭХАВЕНЬКІЙ. Арэхавы. Нывізалі арехывінькіх цапкоў дый балыюцца. Арехывінькыя касьсё будзіць дзіржацца, арех, як высыхніць, цьвёрдый. АСІНАВЁНЬКІЙ. Асінавы. Асінывінькія начовычкі ўсігда дзелылі, асіна мяккыя, іх выбіраць лёхка. АУСЯНЕНЬКІЙ. Аўсяны. Ты ж еж, дзетычка, аўсянінькій кісялёк дужа палезна есьць, росьць скарей будзіш. Аўсянінькія снапочыкі пыцставіла пат крышу, яны пасьці сухенькія. БЛЯША.НЕНЬКІЙ. Бляшаны. У блішанінькыю банычку налі, ніхай пахлепчыць. Брязкотык блішанінькіх нычыпляў дый балыіцца. БРОНЗАВЕНЬКІЙ. Бронзавы. Нейкія бронзывінькія былі ў яе брязкоткі, іна ўжо іх даўно ня носіць, дочкі вун пыдрыстаюць, ім будзіць. БЯЗЕВЕНЬКІЙ. Бязевы. Мне б тожа нада тыкая бязівінькыя кохтычка, яны i красівыя, i ня дужа маркія, я люблю такея. БЯРОЗАВЕНЬКІЙ. Бярозавы. Бярёзывінькыя тыпар'шчыка апстругаў, заўтря ўзаб'ю тыпарок. Машыну бярёзывінькіх дроў прівязьлі, сухенічкія, ны зіму хваціць. ВЯРБОВЕНЬКІЙ. Вярбовы. Як высыхнуць, i вярбовінькія дровы пыгыряць, ну духу зь іх, канешня, ня будзіць. ГЛІНЯНЕНЬКІЙ. Гліняны. Я люблю у глінянінькый пасудзі варіць, па-мойму, дайжа смашней, чым у чугунку, можа, ета прівычка тыкая. ДЗЕРАВЯННЕНЬКІЙ. Драўляны. Hi прівыклі мы к етым жалезным, мне дзірівяньнінькыя ложка луччы ўсяго. Прідумылі ўжо i дзірівяньнінькій мылаточык зьдзелылі, дзіцёнку зубуўляцца. ДУБОВЕЫЬКІЙ. Дубовы. Дубовінькія чырянцы naдзелыў, яны кряпчэй, чым бярёзывыя, скора ні рызаб
Дадатковыя словы
зімў, тыпаршчыка, ўзабю
0 👁