цінькыя, бялёхтынькыя, іна дужа былыйая акурацістка i сваіх пріўчыла: глідзяць зы пырядкым. БЯЛЮ СЕНЕЧКШ. Вельмі белы. Адзежы такея лёхкія многа прівязьлі, Домна пыказывыла навылычкі— бялюсінічкія c кружувамі, дужа прігожыя. БЯЛЮСЕНЬКІЙ. Вельмі белы. Прівізла мне нявестка платочык — бялюсінькій-бялюсінькій, a пы крыйках цьвяты жоўтыя, красівый платок. Кажныя дзеўка глядзела — што-што ні дыбяліць, a рушнікі каб былі бялюсінькія, яны ж усігда вісяць на вычах, на відным месьці, няўмека, скажуць. БЯЛЮХТАНЕЧКІЙ. Вельмі белы. Васіль быў хлопіц хуць куды, буеала, ідзець na вуліцы, рубашка бялюхтынічкыя, сам вісокій i крайкыю красныю пытпіряжыцца. БЯЛЮХТАНЬКІЙ. Вельмі белы. У мае маткі кужыль усігда быў бялюхтынькій, як сьнег, іна дужа хырашо адбелівыла. БЯЛЯВЕНЕЧКІЙ. Бялявы. Усё ўремя, мы зымічаім, ходзіць зь ёю na горыду такей білявінічкій пачшчоглінькій. БЯЛЯВЕНЬКІЙ. Бялявы. I на еід яе дзяўчонычкі нічога, білявінькія, i ны работу выйдуць — усё ў іх гаріць у руках. ВАДЗІНЕЧКІЙ. Вадкі. Піряпечычкі вадзінічкія, чуць у печ укінула, русплуваюцца ну лупаці. ВАДЗІНЬКІЙ. Вадкі. Кажыцца, нурмальна рышчыняла, a ён пулучыўся вадзінькій, ці ня рослыя трошку мукаt тады рызьбіваіць. ВАЙСТР0СЕНЕЧК1Й. Вельмі востры. Aŭ, якей жа етый нож вайстрёсінічкій, худзь ба яго дзеці, крый бог, ні пупалі, пыпарежуць пальцы сабе. ВАЙСТРОСЕНЬКІЙ. Вельмі востры. Во ета ўмеіць давесьць, eo ета хызяін, ножні вайстрёсінькія, палічкі пыпрібіваны, люба глядзець, хату, як лялькуt давёў. ВАЙСТРУСЕНЕЧКІЙ. Вельмі востры. Во ўжо зяць пупаўся Ганьні, зылатэй чылавек, усё пыпадзелыў, усё пыпрібір&ў, пынавёў, я ўзіла ножыкі, ліжалі ны лаўкі, пашчупыла — вайстрюсінічкія. ВАЙСТРУСЕНЬКІЙ. Вельмі востры. Ножні eaŭстрюсінькія, кажыцца, самі режуць, ідуць пы пылатну — нячутна, так ні ўсякій нывядзець. ВАРАНЕНЬКІЙ. Вараны. Такоеа кыня нійдзе ні
Дадатковыя словы
пашчўпыла
0 👁