цемені дзіцяці: рэдкая, мяккая мычка ляжала паклычаная на зямлі — тут быў выган. Нап., сжл, 38. МЫША'К м. Мыш. A ўночы мышат, каб іх немач... Спаць не даюць. Сач., ЧН, 171. МЭМЭ'КАЦЬ незак. Абзывацца падобна «ме-ме». Мэмэкалі авечкі ў аўчарніку. Лупе., ВТ, 247. мяжджьг толькі мн. Toe, што м а ж ж ы. Выходиця с косцей, з мяжджэй, с сустав, с полусустав. Рам., БС, V, 19. МЯДЗВЕ'ДЗІХА ж. Мядзведзіца. Ідзі прынясі мне із мядзведзіхі малака. Іванька пайшоў у лес. А вот i бягіць мядзведзіха лесам. ЧК, II, 160; Перарост Гом. М ЯДЗВЕ'ДЗЬ-ЗАЛАТАВУХ м. Мядзведзь з «залатымі» вушамі (казачны). Здрастуй, Няшчасны Егар! Што я табе скажу: там-то i там-то, у такім-то царстве есць мядзведзь-залатавух. ЧК, II, 27; Шарахоўскія Буды Раг. МЯДЗВЕДЗЯВА'ТЫ прым. Даволі нязграбны, няспрытны. Вакуленка, ca спрытам трохі незвычайным для яго мядзведзяватай фігуры, матлянуўся да гаспадыні. Нав., CT, 43. МЯККУ'СЕНЬКА прысл. ласк. мякка. Мяккусенька пасцель ваша, сынку. Б, II, 472. МЯ'КІШ м. Перан. Чалавек уразлівы, слабавольны. Я не думаў, што ты такі мякіш. Каб ведаў, не гаварыў бы нічога. Нав., Б, 38. МЯНТА'ШЫЦЬ незак. Гаварыць бязглуздзіцу; трапацца. Качанок не любіў, калі яго, блазнюка, называлі Яшкам, ды i ўвогуле naлічыў, што языкатага дзеда гэтага лепш не чапаць, няхай ён спрахне з яго грушамі, а то noŭдзе мянташыць na ўсім сяле. Шам., ВТБ, 347. МЯРЗО'ТНІК м. Нягоднік, паганец. Хопішся ты заўтра, як я на гэтага твайго мярзотніка ды шчыпака выцягну. Лупе., ВТ, 166. М ЯСГЦЦА незак. Перан. Біцца, дубасіць адзін аднаго. I зноў пачалі мясіцца. ЧК, II, 69; Рудня Чач. МЯТРОУКА ж. Дровы мятровыя. Тут, на просецы, двое сталых рабочих лясніцтва пілавалі іх на мятроўкі i складалі ў шуркі — для замеру. Шам., ВТБ, 337. МЯЦЕ'ЖЫЦЬ незак. Трывожыць, прыводзіць у замяшанне. Песні, песні! Даволі мяцежыцъ — успамінаць учарашнюю быль. Дуд., СС, 3. н НА'БА (набо) злуч. Затое, але. Толькі я люблю Черную Тапочку: Хоць ена маленька, Набо ена черненька. Шэйн, III, 412; Дзякавічы Маз. НА'БАДРЫ мн. Медныя бляхі для зоруі. А казак усё тупаў ля каня, i, патрывожаныя яго рукою, звінелі акаваныя набадры. Лупе., П, 131. НАБАЛЯ прысл. Болыи за усё. Добрые молотцы наколи ня миратца, а наболя бьютца! Рам., БС, I, 146. Параўн. н аб о л i. НАБО'ЖШК ж. Ручнік на іконе. Дэмб., ООМГ, I, 474; Гом. Радч., ГНП, 14; Гом. НАБО'ЛІ прысл. Тое, што набал я. Наболи любя попом скидатца у брыльку. Рам., БС, IV, 8; Гом. НАБРО'ДНЫ дзегпрым. Прыблудны. И з раба божжага уроки сымала и вымала: и подуманыя, и погаданыя, и приговорныя и набродныя. Рам., БС, V, 17; Карма Гом. НАБРУ ЧНІК м. Папруга, рэмень. Солдат одевся и побег. Огледив
Дадатковыя словы
збруі, мышак, мэмэкаць, мядзведзяваты, мяцежыць, набожшк, наболі
5 👁