Народная лексіка Гомельшчыны ў фальклоры і мастацкай літаратуры (1983)

доўгімі пазногцямі i пачаў прагна абшукваць кішэні. У іх не было ні крыхоткі. Мел., II, 436. КРЬГЦЦА незак. Рыхтавадца да вяселля. Да вжеж я крывса: Куны мои позмокали, А соболи позвисали, А свашечки поосипали. Шэйн, III, 433; Дзякавічы Маз. Крыйся, зяцю, крыйся, И конями и бобрами, Червоными соболями, Золотыми пудковами. Шэйн, III, 409; Дзякавічы Маз. КРЭ'КАЦЬ незак. Кракаць. I не крэкаюцъ таксама, жыруючы, дзікія качкі. Лупе., ВТ, 4. КРЭКНУЦЬ зак. Крактануць. Сасноўскі гучна крэкнуў. Шам., VI, 68. К С Ц ІНЫ толькі мн. Абрад. Хрэсьбіны. Як учора да бабусюхна да на ксцінах была. А сягодні На пахмелле прыйшла. РГТ, 28; Том. К УБЕЛ ЬЦ А я. 1. Памянил. да к уб ло. Тата, а каменьчыкі, а куб ельца верабЧнае ты паклау? Рак., В, 248. I асірацела хата, апусцела хата, апусцела, як тое ўтульнае i яшчэ цэленькае птушынае кубельца. Рак., СЛС, 98. 2. Сям'я. От у якое кубельца Лукер'я напала. Рак., В, 235. К У БЛ ІЦ Ц А незак. Гняздзіцца. Кубліцца, як курыца. Рак., СЛС, 179. КУБЛРШЧА (кублище) я. навел, да кубел. Чего мати у клеть пошла? На днище, у кублище, по шовковое чепчище. Радч., ГНП, 92; Г ом. КУБЛО' я. Гняздо (птушынае). Вось чаму я i глядзець цяпер не магу на іх спакойна, гэта усе з ад наго кибла гадзюкі. Крауч., НХП, 96. К УДЗЕРУШ К І толькі мн, Кудзеркі. Русыя кудзерушки ена попутляла. Рам., БС, I—II, 439; Беліца. КУДЗЁРЫ прым. Кучаравы. Ноле мае каласіста-кудзёрае, Сінія ij золаце ў ім васількі! Грам., В, 91. КУДО'Й (кудою) прысл. Куды. Кудой жа ж мне йци к табе, я ня ведаю дороги? Рам., БС, IV, 33; Доўск Par. I ідзе ён, ідзе па той дарозе, што саломаю пацярушана, да й не прьімеціў, што гэта не та дарога, кудою яны ішлі. ЧК, I, 229; Петр. КУДРА'ВЫ прым. Пеністы. У першым кубачку — віно зеляное, У другім кубачку — піва кудрава. ЗП, 181; Салтанаў Рэч. КУЁУДЗІЦЦА (куёвдиться) незак. Вярцецца. Радч., ГНП, 11; Гом. КУЗЕН ЬКА ж. Кошык. Хведарава Каця паўнюткую кузеньку з Шапчынскага бору несла. Сач., Д, 7. Я спыняю белагаловую дзяўчыну, што некуды бяжыць подскакам, з парожняй берасцяной кузенькай. Сач., Д, 414. КУКАЛЬВА'Н (кукольван) м. Бат. Семя куколя (пустазелля). Прилятев, где панськія скирты с хлебом, и там понасыпано кукольвану нащот птиц, щоб хлеба ня 'бъядали. Рам., БС, IV, 113; Васільеўка Гом. КУКАУКА ж. Заал. Зязюля. А перад домком стаіць явор, а на тым яворэ седзіць кукаўка, а як кукне, так солдата з ружьём выкукне да i становіцьса. БКЭ, № 38; Ужынец Рэч. Параўн. к ук у л я. К УК АЦЬ незак. Кукаваць. Ён бачыць — той дурный — што баба улезла да будзе кукаць. БКЭ, № 20; Камаровічы Маз. КУ'КЕЛЬ м. Бат. Куколь (пустазелле). Бодай жа ты, мальчишачка, тогды ажанився, Як у млыни на камени Кукель уродився! Рам., БС, VII, 27; Гом. КУКО'БЩЬ незак. Гадаваць, песціць. Кольки год ты кормив, кукобив нас, а тяпер покидаят/ Рам., БС, IV, 47; Краснабудск Гом. КУКУ'ЛЯ ж. Тое, што к у к а ў к а. Полож мене у вишнёвеньким садочку: Там будя кукуля кувать. Рам., БС, I—II, 6; Гом. КУЛА'ГА ж. Кул. Страва з аржаной мукі. Радч., ГНП, 13; Гом