Народная лексіка Гомельшчыны ў фальклоры і мастацкай літаратуры (1983)

ПРЫ СЦГЛЬ м. Від ііасеву. Дэмб., ООМГ, I, 478; Гом. ПРЫТЭ'ПАЦЬ зак. Прыйсці. 3 вуліцы прытэпала Ленка. Дан., ЗА, 81. ПРЫФРА'НЧАНЫ прым. Toe, што п р ы н а п у т р а н ы. Дачакаўшыся, калі прыфранчаныя сёстры рушаць на вячоркі, Васіль лезе ў падполле i выцягвае адтуль заматаную ў чорную фуфайку чорную каробку радыёпрыёмніка. Нав., CT, 4. Параўн. п p ы н яд з 0 Л 6 н ы ПРЫ'ХАДЗЕНЬ м. Прышэлец, прыблуда. Марина глядзіць на гэтага прыхадня, як на забытага знаёмага. Лупе., ВТ, 95. Прыхадзень моршчыўся, скрыгатаў ад болю зубамі. Лупе., ВТ, 95. Прыхадні, не звяртаючы на іх увагі, падыходзяць да агню. Лупе., П, 89. ПРЫ ХУХО'ЛІЦЦА зак. Прыхарашыцца, прыбрацца, прыадзецца. Ще ня позаснули, аж ось, уходя на ток женщина, прибравшись, прихухолившись, и нясе у руках ореховый куст и свечачку с огнём. Рам., БС, IV; Балсуны Раг. ПРЫЦЕ'ШНЫ прым. Хвароба дзідячая, якая лячылася ласкай, дзіця цешылі. На сіяньской горе стояв лес, а ў том леей ходив дед, и низянкій и малянькій, сивобород янькій, лес ломив и ўродимяц заговорив, и притешный, и присмешный. Рам., БС, V, 9; Папоўка Гом. ПРЫЦЕНУЦЬ зак. Прыцягнуць да сябе, захапіць. Мядзведзь прыйіоў у музыце, лапамі взяў дай прыцёнуў. БКЭ, № 25; Камаровічы Маз. ПРЫ ЦГСНУЦЬ зак. Прыцягнуць, прынесці што-н. цяжкае. Палецеў чорт удругае, набраў тольки золата, што чуць прыцис. Серж., СРБП, 111; Лучыцы Маз. ПРЫ ЦКАВАЦЬ зак. Цкаваць некаторы час. Іванька прыцкаваў яе сабакамі — яна ўцякаць. ЧК, II, 160; Перарост Гом. ПРЫЧА'ХКАЦЬ зак. Рухацца, ствараючы гук «чах-чах». Зірнуў на гадзіннік i аж падскОчыў: вось-вось павінен прычахкаць цягнік. Саб., I, 100. ПРЫЧЭ'ПА аг. Прыдзіра, хто чапляецца, прыдзіраецца. Міканор нібы пабачыў гарэзную Іванаву ўсмешку — i тут, прычэпа, не утрываў, каб не пакпіць з любімага слоўца. Мел., V, 205. ПРЫЧЬГНА ж. Выпадак. Коли я быв молод, дак случилась и мне причина. Рам., БС, IV, 116; Доўск Раг. ПРЫШКАНДЫБА'ЦЬ зак. Прыйсці кульгаючы, з цяжкасцю. Пакрэктваючы, зноў прьішкандыбаў Дзяніс. Дан., ЗА, 87. ПРЫ Ш ПУЛЯ'ЦЬ незак. Прышпільваць. Ото дурны які, з шпулькі, што паны сабе прышпуляюць кветкі альбо ўстонжкі, хоча зрабіць дайбешку й сем пудоў. ЧК, I, 231; Петр. ПРЫШЫБА'ЦЬ зак. Дабрацца хутка. Во так аднойчы прышыбаў я ў чоўне туды за поўдзень. Лупе., ВТ, 155. ПУЖА'ЙЛА (пужайло) н. Пужала, пудзіла (чучала). Ну, узяла и разсыпалась просом, а ён здзелав с онучки пужайло и ходзя кругом, пужая верабъёв. Рам., БС, III, 170; Мяркулавічы Раг. ПУЖА'ННЕ (пужаньня) н. Спалох, перапуд. Мора сколыхнетца, пужаньня минетца. Рам., БС, 38; Кашалёва Раг. ПУК м. Самая высокая, аддаленая частка, кропка чаго-н. Сонца стаяла ўжо высока, ледзь не ў самым пуку неба, i пякло гэтак, як i ўчора. Сач., АП, 314. ПУ'КАУКА ж. Іран. Пра лёгкую зорою. Ат!.. Усё адно карысці мала з гэтай пукаўкі. Рыхтуйце гранаты. Шам., I, 488. ПУЛЯ'ЦЬ незак. Страляць. Пры паляках снарады цераз мясцечка пулялі, i калі Стракапытаў у Гомелі ўзбунтаваўся, было тое самае. Нав., CT, 347. ПУПАУЗКО'М (пуповзком) прысл. Паўзком. Правда пуповзком, пуповзком ды ŭ войшла ў лис. Рам., БС, III, 322; Азяраны Раг