КУРГА'Н м. Тое, што i кірган. Мэжы полэм нызовына, лысок рустэ— то то курган. Радз. У Кургановы,, у тому курганчыку вся вода высохла. Пуг. КУРДУ'ПЫ мн. Бульба. Раньче казалы ны картошка, а курдупы. Радз. КУСНЫКЭ' мн. Тонкія карэньчыкі цыбулі. Рад. КУ'ЧА ж. Адгароджанае ў хляве месца для жывёл. Страд. ' КУ'ЧКА ж. 1. Тое, што i куча. Дыв., Пав. 2. Пячурка (ямка з боку печы, дзе сушаць што-небудзь). Дыв., Радз. Пулужэ, дочычко, запалкэ в кучку. Дыв. 3. Снапок ільну. Нарвала всюгб дватцыть кучок льну. Дыв. ЛАТВІЦА ж. Невялікая бочка для засолкі сала. Пав. ЛАТВІЦЯ ж. Тое, што i лагвіца. Лагвіцю робять з дубовых душчок. Рад. Лагвыця ж. Драўляная скрыня для засолкі сала, Дыв. ЛАГОЛИЫ мн. Доўгія палкі, якія ўстаўляюцца ў драбіны воза, каб больш палажыць снапоў. H. Пап. ЛА'НЫЦА ж. Зашчапка, якая рэгулюе становішча ствала паляўнічай стрэльбы. Радз. ЛАПА'СТЫЙ прым. Які падае вялікімі сняжынкамі (пра снег) [руск. «снег хлопьями», укр. «лапатии сніг»]. Трыш. ЛА'СЫЦЫ толькі мн. ўМарозныя ўзоры на вокнах. Ласыцы на окнах ны ттають. Сонцэ прыгріе — ласыцы ттануть. Радз. Ласыцэ толькі мн. В окнах ласыцэ пуставалэ. Чесом зажэнэ ласыцямэ, шо ŭ шкла ны вэдно. Рад. ЛАТУ'ХА ж. Саматканая світка. Дыв., Радз. Раньче латухы такі шылы. Латуху пукажы тую свою. Радз. ЛАХ м. Лахман, рызман. Бэруть накладають на нэі лаха старэйкого. Радз. Л ё 'ТКА м.} мн. Лёткы. Шрот. Радз. ЛО'ПАТЫНЬ, ЛО'ПОТЫНЬ м. Спецыяльны свердзел, якім прарабляюць адтуліну ў калодцы кола воза. Для кулёс вун, вывэрчуваты дырку i буксу ўбываты. Лбпотні ў штэльмахбу буваютъ. Радз. ЛУШЦ-Е'КЬІ мн. Лупіны (ад сланечніку, гарбуза i да т. п.). Мельн. ЛЫ'СУХА ж. Высокае месца, дзе нічога не расце. Сіялы буракы ны доходя лысухы. За лысухою добра паша. На лысусі ны хліб, ны ліс ны ростэ. Мельн. ЛЫСЫВЫНА' ж. Урадлівая зямля. Лысывына— то чурнузём. Рад. f
Дадатковыя словы
бўксу, екьі, кучка, ланыца, лапастый, лапатйй, латуха, латўху, лопатынь, лопотынь, лысуха, нызбвы, тўю, штэльмахбў
1 👁