грудной клеткай. Ого! Ты, брат ты. мой, настаяшчы грудзявека. ГРЫЗА' м. Жмінда. От грызадак грыза! Грызе и грызе ак іржа жалезо. ГУТЫ'РА ж. Тоўстая непаваротлівая жанчына. Здэцца й гутыра, а танцуе лёхко. ДЫБА'К м. Чалавек з тонкімі i вшіікімі нагамі. Гэтаму дыбаку ложка ні падбярэш, дак спіць на падлозі. ЗАДЗІРА'ЙКО м. Той, хто задзірае галаву ўверх без патрэбы. Ля задзірайка так граско, што аш машыны гразнуць. _ ЗАЯ'ДА м. Заядлы чалавек. Калі сашчаміў зубы ды калі рвануў з усяе сілы, дык цэлае прасло выламаў — от заяда! ЗІКРА'ТЫ прым. Вірлавокі. Сама зікрата, дак Т дзецТ зікратые. ў ЗІКРА'Ч м. Зіркаты чалавек. Вылупіў, зікрач, свае бельмы й стрыжэ імі, ну, думаю, капут. ЗЛЁПАК м. Таўстун. Навыроджвала (нарадзіла) некіх злёпкаў, дык ніхто ŭ глядзець ні хочэ. ЗУБА'Ч м. Чалавек з ненармальнымі зубамі. Чаго выскаляессе, зубач?! Думаеш, ні нойдуць на цябе ўправу! З 'ЯД м. Вельмі злосны чалавек. Такіж з'ят, ажзубамі скіргічэ — от бо вырадак! КАЛМА'Ч м. Кудлач. Ідзі, калмач, зачашысе, а то страшно глядзець. КАРА'ВЕЦ м. Мурза. Кап то караўцы камандавалі — ў іх жэ ж бані навит німашака. КАРА'КУЛЬ м. Няўдаліца. Куды ж ты пнессе, каракуль? Што табе тут трэбо? КАШЛА'Ч м. Калашман. Глядзіў Мар\ё, унянё (вунь) кашлач твой цягнецца. ' КАШЛКУН м. Той, хто кашляе вельмі. Дальбог жэ ш, як выходзыа (замуж), ну, ні быў таіЫ кашлюн. КО'ЛМЫК м. Кучаравы чалавек. Ты з роду колмык ці накручваеш? КРАСЛА'Ч м. Калашман. Хопіць табе, краслач; тут ацірацца — Ідзі лепш патперажысе як трэбо. КРЫВЯНДА' м. Крывуля. Кудэю ты, крывянда, соўваессе, хібо табе лепшай дарогі бох ні даў? КРЫКЛГВЕЦ м. Крыкун. / трэбо ж было за такого крыкліўца пайсці замуж — чуць што, дык дзярэ горло., КУРДУ'ПЕЛЬ м. Малы i тоўсты чалавек. Колісь ба