КУРНЯУ. Гл. каў. Мыт еыпусьціла, а цяпер жаліцца курняў, курняў. КУСЬ. Пра кусание. Дражніў, дражніў, пакуль сыбака кусь яго зу руку. КЫЛЬ. Пра ўкол або жартоўны намер укалоць. Кыль яго пад бок. А я цябе кыль-кыль-кыль. КЫР. Гл. кар. Чаго яе там хвытаіць, села i кыр-р, кыр-р. КЭХ. Гл. ках. Кэх усім целым аб жардзіну, чуць ны ныеах устоіў. ЛА-ЛА-ЛА. Пра балбатню. Сыйшліся i пычалося ў іх ла-ла-ла. ЛАП. Пра мацанне, абмацванне. Лап, лап у тряпкых, ці ты тут што клаў. Лап зы кырман, а там пуста. ЛАХ. 1. Пра беганіну. Л ах, лах з двыра ў деор. 2. Пра балбатню. Лах, лах ізыкамі кажный дзень усякыю трілюду. ЛДП. Пра пэцканне, мазание, абмазванне. Лёп гліныю, а йна ні дзяржыцца. ЛЕСЬ. Пра лясканне. Пугыю лёсь, як стріляіць. Лёсь лучыныю,ажноўвушахзьвініць. ЛІЗЬ. Пра лізанне. Лізь лупатку, язык i прістаў. Сыбака ўскачыў, чугун лізь, лізь, лізь. ЛОП. Пра лопанне. Кіпятку лінуў, стыкан лоп—. німа. Гусі лоп-лоп-лоп крыльлім. ЛУЗЬ. Пра лузганне, шчоўканне. Арехі зубамі лузь, лузь. ЛУП. Пра лыпанне. Вычамі луп i сам сабе ня веріць: няўжэлі ета Kipeŭ. ЛУСЬ. Гл. лузь. Струкі ў квасолі самі трескыюцца: лусь, лусь. ЛЫК. Пра піццё. Мылако лык, лык, лык, пряма набгом біш чаркі. ЛЫП. Гл. луп. Лып, лып, нічога ня можыць пыняць. ЛЫСЬ. Пра ўдар (звыч. па лбу). Пычаў буўтацца ў міскі, дык бацька ложкыю na лбу лысь. ЛЫХ.Тл. лах. Як пыднілася, так i пышла, лых, лых пы двырах. ЛЭП. Гл. лап. Лэп у карзінку, тама адна бумага. ЛЯП. 1. Пра бразганне. Клямкыю ляп i аччыняіць дзьвері — во госьць. 2. Пра недарэчнае выказванне. Пры Аўдотку ляп, што відзіў яе c Хвідарёнкым. ЛЯСЬ. Пра лясканне; паданну; удар. Лясъ-лясъ-лясъ у